Ludzie angażują się w określone działania w środowisku wystawy, wykonując określone czynności lub postępując zgodnie z sekwencją w określonych ramach czasowych.

Linia ruchu to trajektoria publiczności w przestrzeni wystawienniczej. Sekwencja jest ogólną linią ruchu, która określa chronologiczny porządek przechodzenia przez różne przestrzenie wystawiennicze, odzwierciedlając porządek przestrzeni wystawienniczej, często zaczynając od wejścia do budynku wystawienniczego. Organizacja sekwencji linii ruchu przestrzennego ma ogólną ciągłość, na przykład od sekwencji głównej do podsekwencji, a następnie z powrotem od podsekwencji do sekwencji głównej. Projekt sekwencji linii ruchu przestrzeni wystawienniczej składa się zazwyczaj z hali głównej, hal pomocniczych, centralnej hali wystawienniczej, hali filmowej i telewizyjnej, sali konferencyjnej, sali negocjacyjnej, działu sprzedaży i działu obsługi.

Istnieją trzy zasady określania linii ruchu: po pierwsze, kierunek linii ruchu musi być ustalony zgodnie z programem naukowym wynikającym z zawartości eksponatów; po drugie, konieczne jest poszanowanie relacji przestrzennych istniejącego budynku wystawienniczego i pozostawanie z nim w harmonii; wreszcie, konfiguracja przestrzenna, planowanie cyrkulacji, planowanie pięter i kompozycja przestrzenna powinny być rozpatrywane łącznie. Istnieją cztery wymagania dotyczące planowania cyrkulacji: po pierwsze, przejrzystość sekwencji; po drugie, zwięzłość, wygoda i rozpoznawalność; po trzecie, elastyczność i możliwość dostosowania; po czwarte, bezpieczeństwo przeciwpożarowe, bezpieczeństwo i ewakuacja.

Istnieją trzy metody organizacji cyrkulacji: po pierwsze, linie generują cyrkulację. Przestrzeń wystawiennicza może być zaaranżowana wzdłuż relacji linii, a obieg może być prosty, zakrzywiony lub zygzakowaty. Aby zapewnić spójność i sekwencję, obieg między salami wystawowymi powinien łączyć się od końca do końca. Organizowanie przestrzeni za pomocą linii odbywa się głównie w formie szeregowej, powszechnie stosowanej w starych budynkach wystawienniczych ze stabilnymi wejściami i wyjściami, o różnej głębokości i małych pomieszczeniach. Typy linii są podzielone na linie proste (w tym kształt "井", równoległe, kształt "一", ukośne) i linie zakrzywione (w tym łuk, okrąg i krzywa). Po drugie, cyrkulacja jest generowana przez punkty. W strukturze cyrkulacji występują punkty końcowe i węzły. Punkty końcowe odnoszą się do wyjść i wejść; węzły to punkty połączeń, w których publiczność musi dokonywać wyborów podczas ruchu. Rozmieszczenie cyrkulacji wokół punktów końcowych lub węzłów może tworzyć promieniste i wielordzeniowe kształty. Po trzecie, cyrkulacja jest generowana przez siatki. Linia i punkt wytworzone przez połączenie cyrkulacji, zwykle stosowane w dużych przestrzeniach bez kolumn, stosują nowoczesny znormalizowany system kombinacji rekwizytów jako warunek wstępny nowoczesnej wystawy gospodarczej i handlowej powszechnie stosowanego formatu cyrkulacji. Kształty siatki są podzielone na kształty geometryczne (w tym kwadratowe, prostokątne, rombowe) i wielokątne.

Ponadto projektowanie linii przepływu przestrzennego jest ściśle związane z cyrkulacją. Kwestia ekspozycji i cyrkulacji przestrzennej odnosi się do ruchu poziomego i pionowego w przestrzeni wewnętrznej. Bez rozsądnych i naukowych rozwiązań dla ruchu poziomego i odpowiednich projektów dla ruchu pionowego, przestrzeń wystawiennicza stanie się przepełniona, powodując chaos w działaniach i pracy. W nowoczesnej architekturze wystawienniczej przepływ przestrzeni można opisać jako skomplikowany i przeplatany. Dobra organizacja tłumu i płynny przepływ transportu są bezpośrednio związane z jakością projektu. Jest to szczególnie ważne w budynkach użyteczności publicznej o dużym natężeniu ruchu pieszego, takich jak duże centra handlowe, ekspozycje, muzea i hale wystawowe, gdzie ruch poziomy i pionowy oraz organizacja tłumu mają kluczowe znaczenie (rysunek 3-6).