Kompletny przewodnik po zoptymalizowanych kamieniach jadeitowych dla jubilerów. 8 typowych zabiegów optymalizacyjnych i metod identyfikacji kamieni jadeitowych

Odkryj prawdę o pięknie jadeitu dzięki naszemu przewodnikowi. Dowiedz się, czym różnią się jadeity klasy A, B i C, klejnoty barwione punktowo i wypełniane oraz upewnij się, że masz w magazynie tylko najlepsze, najbardziej autentyczne kamienie. Niezbędna lektura dla jubilerów, projektantów i sprzedawców detalicznych, którzy chcą podnieść poziom swojego rzemiosła.

Kompletny przewodnik po zoptymalizowanych kamieniach jadeitowych dla jubilerów

8 Typowe zabiegi optymalizacyjne i metody identyfikacji kamieni jadeitowych

Wprowadzenie:

Ten artykuł zagłębia się w świat jadeitu i ulepszeń kamieni szlachetnych, szczegółowo opisując zabiegi takie jak barwienie, wypełnianie i obróbka cieplna. Rozróżnia jadeit klasy A, B i C, ujawniając, jak uwierzytelnić ich jakość. Kluczowe wnioski obejmują metody identyfikacji kamieni naturalnych i poddanych obróbce, zapewniając profesjonalistom z branży jubilerskiej źródło najwyższej jakości materiałów do swoich kreacji.

Sekcja I Jade

1. Charakterystyka gemmologiczna i klasyfikacja jadeitu

Jadeit składa się głównie z jadeitu lub jadeitu wraz z piroksenem sodowo-chromowym i piroksenem sodowo-wapniowym (omfacyt) i może zawierać amfibol, skaleń, chromit, limonit itp. Skład chemiczny to NaAlSi₂O₆. Naturalny jadeit występuje w różnych kolorach, takich jak zielony, fioletowy, czerwony, żółty, czarny i biały. Jadeit o jakości klejnotu jest w większości półprzezroczysty do przezroczystego, wykazując szklisty połysk po polerowaniu i może być całkowicie czysty (typu szklanego) lub zawierać wtrącenia, takie jak białe włókniste, białe ziarniste i żółto-szare zanieczyszczenia. Najlepszy jadeit charakteryzuje się czystym, jednolitym, żywym szmaragdowozielonym kolorem oraz delikatną, ciepłą i przezroczystą teksturą. Wartość najwyższej klasy jadeitu jest porównywalna z wartością szmaragdów tej samej jakości. Jadeit ma gęstą strukturę, często pojawiającą się jako mikrokrystaliczny lub włóknisty agregat. Mikroskopia w świetle spolaryzowanym pokazuje ziarnistą mozaikę lub granitową strukturę metamorficzną, a skaningowa mikroskopia elektronowa przedstawia unikalną strukturę przypominającą filc.

Jadeit klasy A, B i C to powszechne nazwy jadeitu na rynku. Jadeit klasy A odnosi się do naturalnego jadeitu, jadeit klasy B odnosi się do jadeitu, który został poddany obróbce żywicą, a jadeit klasy C odnosi się do barwionego jadeitu. Charakterystyka i różnice między tymi trzema rodzajami jadeitu są następujące:

(1) A-ghandel jadeit

Jadeit klasy A odnosi się do naturalnego jadeitu. Podczas etapów przetwarzania i polerowania dozwolone jest czyszczenie lub polerowanie silnymi roztworami alkalicznymi oraz woskowanie po formowaniu. Kolor i przezroczystość jadeitu klasy A są naturalne i pozostają niezmienione w czasie. Obserwowalnymi cechami jadeitu klasy A są:

Kolor:

Kolor naturalnego jadeitu podąża za kierunkiem tekstury, z kolorowymi częściami naturalnie przechodzącymi w części bezbarwne. Kolor ma początek i koniec, z korzeniem koloru, który jest głęboki i nie pusty.

② Połysk

Polerowana powierzchnia jadeitu ma szklisty lub sub-szklisty połysk, z wyższym współczynnikiem załamania światła wynoszącym 1,66. Wysokiej jakości jadeit, taki jak "kałuża jesiennej wody", ma jasne kolory, delikatną strukturę oraz przezroczystą i gęstą teksturę.

③ Twardość

6. 5 do 7 jest wyższa niż w przypadku innych kamieni szlachetnych, a gęstość jest wysoka i wynosi 3,34 g/cm.³.

④ Brak nieprawidłowości na powierzchni:

Chociaż na powierzchni znajdują się szorstkie i nierówne plamy lub zagłębienia, obszary, które nie są zagłębione, są stosunkowo gładkie, bez wżerów, struktury sieci lub zjawisk wypełniających (rysunek 6-1).

(2) Jadeit klasy B

Jadeit klasy B to naturalny jadeit sztucznie wybielony i wypełniony żywicą po obróbce. Kolor jadeitu klasy B jest oryginalnym kolorem naturalnego jadeitu klasy A, ale podstawa została wybielona, a przezroczystość również została sztucznie przetworzona. Po obróbce przezroczystość jadeitu klasy B jest niestabilna, a jego struktura może się odpowiednio zmienić, przez co kamień szlachetny jest podatny na pękanie w czasie. Charakterystyka strukturalna jadeitu klasy B została przedstawiona na rysunku 6-2.

(3) Jadeit klasy C

Jadeit klasy C jest ogólnym terminem dla barwionego jadeitu; tak długo, jak kolor jadeitu jest sztucznie dodawany, jest on określany jako jadeit klasy C. Jadeit klasy C jest podatny na blaknięcie. Historia produkcji jadeitu klasy C jest długa i często aktualizowana, a "nowe produkty" stale się pojawiają. Jadeit klasy C ma jasne kolory, a po powiększeniu można zobaczyć, że struktura jest luźna lub ma głębsze kolory w szczelinach, podczas gdy gęste obszary wydają się jaśniejsze. Różne barwniki mogą uzyskać różne kolory, jak pokazuje rysunek 6-3.

2. Optymalizacja obróbki i metody identyfikacji jadeitu

2.1 Metody i etapy obróbki cieplnej czerwonego jadeitu i jego identyfikacja

Gdy naturalny czerwony jadeit zostanie poddany obróbce cieplnej, jego kolor zmieni się, co spowoduje różne stopnie poprawy. W naturze nie ma zbyt wiele czerwonego jadeitu, a metody obróbki cieplnej są potrzebne do uzyskania lepszego czerwonego jadeitu. Obróbka cieplna jadeitu jest również znana jako wypalanie. Ogrzewanie sprzyja utlenianiu, przekształcając żółty, brązowy i ciemnobrązowy jadeit w żywą czerwień. Ponieważ ta metoda ulepszania nie obejmuje dodawania innych materiałów, jest ona określana jako optymalizacja i może być bezpośrednio nazwana jadeitem.

(1) Etapy obróbki cieplnej jadeitu

Wybierz lżejsze surowce jadeitowe, nadaj im wymagany kształt poprzez zgrubne szlifowanie i odłóż na bok do obróbki.

① Wybór materiału:

Tylko surowce jadeitowe z jonami żelaza mogą zostać zmienione na czerwone. Jadeit zawierający jony żelaza może utleniać śladowe ilości Fe²⁺ w Fe³⁺ w warunkach utleniających, dzięki czemu czerwony kolor jadeitu jest bardziej żywy. Ogólnie rzecz biorąc, wybierane są surowce żółte, brązowe i ciemnobrązowe. Jeśli surowiec jadeitowy nie zawiera jonów żelaza, po obróbce cieplnej nie nastąpi zmiana koloru.

② Czyszczenie:

Oczyść jadeit, który ma być poddany obróbce, rozcieńczonym kwasem, aby usunąć brązowe odcienie i inne mieszane kolory z jadeitu.

③ Leczenie:

Umieść jadeit w piecu do obróbki cieplnej. Stopniowo zwiększaj temperaturę, a gdy kolor zmieni się na wątrobowy, zacznij powoli zmniejszać temperaturę. Po schłodzeniu jadeit będzie wykazywał różne stopnie czerwieni. Czas i temperatura operacji powinny być specjalnie dostosowane do różnych jakości jadeitu, aby uzyskać pożądany kolor. Najlepszy plan obróbki cieplnej dla czerwonego jadeitu jest generalnie w atmosferze utleniającej, z najwyższą temperaturą około 350 ℃ i obróbką izotermiczną w 8-10 godzin. Ogólnie rzecz biorąc, im mniejszy rozmiar próbki i drobniejsza tekstura, tym niższa optymalna temperatura izotermiczna, więc warunki eksperymentalne należy dostosować do rzeczywistej sytuacji jadeitu.

④ Po leczeniu:

Aby uzyskać bardziej żywy czerwony kolor, jadeit można dodatkowo moczyć w wodzie wybielającej przez kilka godzin w celu chlorowania, aby zwiększyć jego jasność.

(2) Identyfikacja jadeitu poddanego obróbce cieplnej

Jadeit poddany obróbce cieplnej jest dość podobny do naturalnego jadeitu. Podobieństwo między naturalnym jadeitem a jadeitem poddanym obróbce cieplnej polega na tej samej zasadzie barwienia; czerwony kolor jadeitu jest spowodowany hematytem w kamieniu szlachetnym, który powstaje w wyniku odwodnienia limonitu. Kolor jadeitu poddanego obróbce cieplnej jest ogólnie bardziej żywy.

Różnica polega na tym, że naturalny czerwony jadeit powstaje powoli w warunkach naturalnych, podczas gdy czerwony jadeit poddany obróbce cieplnej powstaje szybko w warunkach ogrzewania. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma potrzeby ich rozróżniania; są one bezpośrednio nazywane jadeitem.

2.2 Produkcja i identyfikacja jadeitu klasy C

Historia produkcji jadeitu klasy C jest bardzo długa, a różne środki barwiące mogą być używane do barwienia bezbarwnego lub jasnego jadeitu na różne kolory. Metoda barwienia jest prosta, ale kolor jest niestabilny i stopniowo blaknie.

(1) Etapy produkcji jadeitu klasy C

① Wybierz surowce, wybierając bezbarwne lub lekko zabarwione surowce jadeitowe i upewnij się, że mają one pewną porowatość; te o szczególnie gęstej strukturze nie mogą być barwione. Z grubsza zmiel jadeit do odpowiedniego kształtu.

② Wyczyść jadeit, który ma być barwiony, w kwaśnym roztworze, aby usunąć wszelkie niepożądane odcienie koloru.

③ Po wysuszeniu należy umieścić go w roztworze barwnika lub pigmentu; podgrzanie może przyspieszyć wnikanie roztworu w pory jadeitu. Czas moczenia zależy od jakości jadeitu; im gęstsza struktura, tym dłuższy czas moczenia. Aby kolor w pełni wniknął w pory jadeitu, należy go moczyć przez co najmniej 1 do 2 tygodni.

④ Zanurzenie w wosku: Po namoczeniu częściowo zabarwionego jadeitu i wysuszeniu go, nakładany jest wosk, aby kolor był bardziej miękki.

Barwiony i kolorowy zielony jadeit jest sprzedawany jako towar klasy C. Metoda barwienia fioletowego jadeitu jest podobna, ale barwnik jest zmieniany na fioletowy.

(2) Identyfikacja jadeitu klasy C

① Identyfikacja wizualna:

Kolory są jasne, o wysokim nasyceniu, przesadzone i nienaturalne.

② Obserwacja w powiększeniu:

Kolor jest przymocowany do powierzchni minerału jadeitu, z grubym kolorem powierzchniowym, który jest zauważalnie pogłębiony lub nagromadzony w szczelinach. Kolor często pojawia się w sieciowym rozkładzie kępek w mikroszczelinach jadeitu, bez korzeni koloru (rysunek 6-4). Staje się wyraźniejszy po namoczeniu w wodzie lub oleju w celu obserwacji.

③ Zanikanie:

Stabilność koloru jest słaba; z czasem blaknie lub blaknie, gdy kapie na niego kwas solny.

④ Wyświetlanie przez filtr kolorów:

Kolor obserwowany przez filtr kolorów wydaje się ciemnobrązowo-czerwony do brązowo-różowego. Jeśli pod filtrem koloru nie ma zmiany koloru, niekoniecznie oznacza to, że jest to jadeit klasy A; może to być jadeit klasy B lub C barwiony przy użyciu nowych metod.

⑤ Reakcja fluorescencji w ultrafiolecie:

Naturalny jadeit nie wykazuje lub wykazuje bardzo słabą fluorescencję w świetle ultrafioletowym, podczas gdy barwiony jadeit wykazuje silniejszą fluorescencję w świetle ultrafioletowym. Jadeit barwiony na fioletowo wykazuje silną pomarańczową fluorescencję w długofalowym świetle ultrafioletowym.

⑥ Widmo absorpcji:

Istnieje znacząca różnica między widmem absorpcji zielonego jadeitu klasy C i naturalnego zielonego jadeitu. Widmo absorpcyjne naturalnego zielonego jadeitu ma trzy stopniowe linie absorpcyjne w obszarze światła czerwonego przy 630nm、 660nm、 690nm oraz linie absorpcyjne w obszarze fioletowym. Wśród linii absorpcyjnych w widmie absorpcyjnym naturalnego zielonego jadeitu, linia absorpcyjna 437nm ma znaczenie diagnostyczne i może być używana jako cecha wyróżniająca. Barwiony jadeit ma niejasne pasmo absorpcji w czerwonym obszarze widma przy 650 nm, które jest pasmem absorpcji barwnika (rysunek 6-5).

Fioletowy jadeit można zidentyfikować na podstawie powiększonej obserwacji i reakcji fluorescencyjnej, a spektroskopia w podczerwieni może również dostarczyć dowodów identyfikacyjnych dla różnych kolorów jadeitu klasy C.

Kolor naturalnego jadeitu jest kolorem samego minerału, który jest stosunkowo stabilny. W przeciwieństwie do tego, barwienie polega na sztucznym mieszaniu barwnika w maleńkich szczelinach kryształów, które z czasem blakną i mają gorszą stabilność.

2.3 Produkcja i identyfikacja jadeitu klasy B

(1) Etapy produkcji jadeitu klasy B

① Wybór materiału:

Wybierz odmiany, które są pierwotnie zielone, ale mają żółtą, szarą lub brązową podstawę, o niezbyt gęstej strukturze, dużych, grubszych granulkach, słabej przezroczystości i niedrogich surowcach jadeitowych.

② Obróbka zgrubna:

Szlifowanie surowców jadeitowych na kawałki do bransoletek lub wisiorków, wykonując wstępną obróbkę bez polerowania.

③ Mycie kwasem w celu usunięcia żółtego koloru:

Mycie kwasem jest najbardziej krytycznym etapem produkcji jadeitu klasy B. Wybrane próbki są czyszczone silnym kwasem, a następnie moczone w nowym roztworze kwasu przez 2-3 tygodnie, aż żółty kolor zostanie w większości usunięty.

Po usunięciu żółtego koloru, kolor jadeitu jest stosunkowo jasny, z zielonym kolorem, a kolor podstawowy wyraźnie zmienia się na biały. Jednak przezroczystość jest słaba, prezentując suchy i popękany wygląd, niektóre przypominające kredową teksturę.

④ Mycie alkaliczne i neutralizacja:

Po wyjęciu próbek namoczonych w celu usunięcia żółci, umieszcza się je w słabo alkalicznym roztworze soli (takim jak nasycony roztwór węglanu sodu) w celu namoczenia i czyszczenia przez 1-2 dni, neutralizując kwaśny roztwór z procesu usuwania żółci, a następnie spłukuje czystą wodą. Mycie alkaliczne zwiększa wewnętrzne puste przestrzenie surowych materiałów jadeitowych, ułatwiając wtryskiwanie żywicy.

⑤ Suszenie:

Umieść próbki przepłukane czystą wodą w suszarce, a temperatura suszenia nie powinna przekraczać 200 ℃.

⑥ Wypełnienie:

Jadeit, który został poddany zabiegowi odżółcania, ma uszkodzoną mikrostrukturę. Środek utwardzający, zazwyczaj żywica epoksydowa, jest stosowany w celu przywrócenia wytrzymałości wypełnienia.

Metoda i etapy napełniania są następujące: zanurzyć próbkę w kleju, a następnie umieścić ją w piekarniku lub kuchence mikrofalowej w celu podgrzania. Temperatura ogrzewania nie powinna przekraczać 200 ℃, umożliwiając żywicy równomierną penetrację mikropęcherzyków jadeitu i utwardzenie.

⑦ Polerowanie:

Wypoleruj utwardzone próbki jadeitu zgodnie z ich pierwotnym kształtem, usuwając widoczny klej powierzchniowy, kończąc w ten sposób produkcję jadeitu klasy B.

(2) Identyfikacja jadeitu klasy B

Jadeit klasy B, który został poddany wybielaniu i wypełnianiu, ma jasny kolor, jest czysty i wolny od zanieczyszczeń. W porównaniu z naturalnym jadeitem ma następujące cechy identyfikacyjne:

① Kolor, połysk i struktura kamienia szlachetnego

Kolor: Jadeit klasy A ma stabilny kolor, z kolorowymi korzeniami, a kolor przechodzi naturalnie w głębię; nie zmienia się wraz z czasem, w którym jest umieszczony. Z kolei jadeit klasy B ma generalnie jaśniejszy kolor; kolor podstawowy wygląda bardzo czysto, wydaje się nieco nienaturalny, a czasami nie traci całkowicie żółtego odcienia, zachowując żółtawy odcień.
Połysk: Nieobrobiony naturalny jadeit klasy A ma szklisty połysk, podczas gdy jadeit klasy B, który został wybielony i wypełniony, często wykazuje żywiczny połysk (rysunek 6-6).

Kontrola powiększenia struktury: Jadeit klasy A ma ziarnistą mozaikę lub granitową strukturę metamorficzną z jednolitym odbiciem powierzchni; jadeit klasy B ma szczeliny powierzchniowe lub wżery trawione kwasem, luźną strukturę i niewspółosiowość między kryształami, co prowadzi do uszkodzeń strukturalnych. Pod oświetleniem białe części wykazują szorstkie białe włókniste cechy, a powierzchnia wykazuje nierównomierne cechy strukturalne (rysunek 6-7).

② Niska gęstość względna:

Gęstość względna jadeitu klasy B jest niższa niż jadeitu klasy A, unoszącego się w ciężkiej cieczy o gęstości względnej 3. 32. Dzieje się tak, ponieważ tlenek żelaza w strukturze jadeitu został usunięty podczas mycia kwasem i wypełniony żywicą lub innymi spoiwami.

③ Test fluorescencji długofalowej w ultrafiolecie:

Jadeit klasy B często wykazuje mlecznobiałą fluorescencję w świetle długofalowym z powodu fluorescencji dodanego kleju organicznego (takiego jak żywica epoksydowa), przy czym intensywność fluorescencji często wzrasta wraz z wstrzykniętym klejem. Jeśli dodany klej nie jest fluorescencyjny, jadeit klasy B nie będzie wykazywał fluorescencji.

Cechy mikroskopowe:

Pod mikroskopem przy 30-40-krotnym powiększeniu można zobaczyć uszkodzoną mikrostrukturę jadeitu klasy B, z ciemniejszym połyskiem i niższą przezroczystością w wypełnionych obszarach. Gdy wypełnienie jest duże, można również zaobserwować kleje, takie jak żywica wypełniająca szczeliny, które z czasem żółkną.

⑤ Badanie za pomocą spektroskopii w podczerwieni

Może określić, czy jadeit zawiera dodane składniki (żywicę lub kleje organiczne). Spektroskopia w podczerwieni może wykazać piki absorpcyjne kleju w zakresie 2800-3000 cm^-1 zakres.

⑥ Metody specjalne:

Spalanie ogniem: Spalając kamień szlachetny ogniem, klej zawarty w jadeicie klasy B zmienia kolor na żółty, a nawet może spalić się na czarno, podczas gdy naturalny jadeit nie wykazuje reakcji na ogień.
Wykrywanie za pomocą chromatografii cieczowej: Użycie rozpuszczalników organicznych do rozpuszczenia kleju wstrzykniętego do jadeitu, a następnie wykrycie za pomocą chromatografii cieczowej, może zidentyfikować składniki wstrzykniętego kleju (materii organicznej).

2.4 Wybielanie i wypełnianie jadeitu

Wybielanie jest szeroko stosowane w optymalizacji obróbki jadeitu, mającej na celu usunięcie przebarwień powierzchni i zwiększenie bieli jasnego jadeitu. Zabieg ten nie wpływa na trwałość jadeitu, jest uważany za optymalizację i nie wymaga uwierzytelnienia; jest nadal używany na obecnym rynku jadeitu. Cząsteczki jadeitu często wykazują czarne, szare, brązowe, żółte i inne przebarwienia spowodowane zanieczyszczeniami, takimi jak żelazo i mangan, wpływając na jakość estetyczną i zmniejszając wartość jadeitu. Aby usunąć te przebarwienia, ludzie często stosują metody chemiczne do wybielania jadeitu. Podstawowy kolor jadeitu po wybielaniu jest czysty.

Wybielanie polega na umieszczeniu jadeitu w silnym kwasie, który niszczy oryginalną strukturę jadeitu. Wybielony jadeit jest często poddawany obróbce wypełniającej w celu ustabilizowania jego struktury. Wypełnianie odnosi się do obróbki krzepnięcia jadeitu, który został umyty kwasem i wybielony. Podczas procesu wybielania, podczas usuwania przebarwień, struktura jadeitu jest również uszkodzona, co powoduje większe szczeliny między cząstkami jadeitu, z których niektóre mogą nawet wydawać się luźne i kruche. Taki jadeit nie może być używany bezpośrednio, więc musi być wypełniony organicznymi polimerami (takimi jak żywica, plastik lub klej), które mogą zestalić się, co nie tylko wzmacnia strukturę jadeitu, ale także zwiększa jego przezroczystość. Jadeit, który został wybielony, a następnie wypełniony, jest określany jako jadeit klasy B, a większość jadeitu na rynku sprzedaży została poddana zabiegowi wybielania i wypełniania.

2.5 Metoda woskowania i identyfikacja jadeitu

Woskowanie jest powszechnie stosowanym procesem w obróbce jadeitu. Metoda ta polega na umieszczeniu gotowego jadeitu w wosku parafinowym, pozwalając woskowi wniknąć w szczeliny i szczeliny poprzez ogrzewanie i moczenie, co nie tylko wypełnia oryginalne szczeliny w jadeicie, ale także zwiększa jego przezroczystość, jednocześnie zwiększając stabilność jadeitu. Jest to tradycyjna metoda szeroko akceptowana przez ludzi. Woskowanie jest optymalizacją bezpośrednio nazwaną po jadeicie i nie wymaga identyfikacji.

(1) Cel woskowania

Stosowany głównie do naturalnego jadeitu z wieloma szczelinami, woskowanie może pokryć szczeliny w jadeicie i zwiększyć jego przezroczystość.

(2) Metoda przetwarzania

① Najpierw umieść półprodukty z jadeitu o szorstkiej teksturze i luźnej strukturze we wrzącej wodzie i gotuj przez 5-6 minut, aby usunąć tłuszcz lub zaadsorbowane zanieczyszczenia pozostawione na powierzchni i w szczelinach podczas procesu cięcia i szlifowania.

② Wysuszyć próbki w celu wyeliminowania powietrza i wody pomiędzy cząsteczkami i mikropęcherzykami.

③ Umieścić wysuszony jadeit w roztopionym wosku, lekko go podgrzać i namoczyć, aby płynny wosk wniknął w szczeliny i drobne szczeliny. Następnie polerowanie może zwiększyć przejrzystość i zakryć oryginalne szczeliny.

④ Usunąć nadmiar wosku nagromadzony na powierzchni próbek.

(3) Trwałość

Ta metoda leczenia tylko tymczasowo maskuje bardziej oczywiste pęknięcia, zwiększa zdolność załamywania i odbijania światła oraz poprawia przejrzystość. Wosk przeleje się, jeśli zostanie wystawiony na działanie wysokich temperatur, co spowoduje niską trwałość.

(4) Cechy identyfikacyjne

Obróbka zanurzeniowa w wosku jest powszechnym procesem w przetwarzaniu jadeitu. Lekkie zanurzenie w wosku nie wpływa na połysk i strukturę jadeitu i jest uważane za optymalizację. Jednak nadmierne zanurzenie w wosku może mieć wpływ na połysk i przezroczystość jadeitu. Główne cechy identyfikacyjne jadeitu zanurzonego w wosku są następujące:

① Obserwacja wizualna: lekkie zanurzenie w wosku nie wpływa na połysk i strukturę jadeitu i jest uważane za optymalizację. Silne zanurzenie w wosku zmniejsza przezroczystość jadeitu i osłabia jego połysk, prezentując wyraźny oleisty lub woskowy połysk;

② W świetle ultrafioletowym jadeit zanurzony w wosku wykazuje niebiesko-białą fluorescencję, której intensywność wzrasta wraz ze wzrostem ilości zanurzenia w wosku;

③ Wykrywanie gorącej igły, rozpuszczanie woskowej cieczy i powolne podgrzewanie jadeitu impregnowanego woskiem nad lampą alkoholową może spowodować wyciek wosku;

④ Piki absorpcji w podczerwieni materii organicznej są znaczące, z charakterystycznymi pikami absorpcji przy 2854 cm^-12920 cm^-1.

2.6 Inne metody optymalizacji leczenia i identyfikacja

Głównymi cechami optymalizacji obróbki jadeitu jest obecnie przejście od jadeitu barwionego pojedynczo (klasa C) do jadeitu barwionego i poddanego obróbce żywicą klasy B + C, od imitacji jadeitu wysokiej klasy do replikacji jadeitu szaro-zielonego i niebiesko-zielonego średniej i niskiej klasy, od jednolitego ogólnego barwienia do imitacji barwienia niebieskiego kwiatu, w wyniku czego barwiony kwarcyt przypomina szklisty, lodowy, oleistozielony i jasnoniebieski jadeit.

Ze względu na pewne wady naturalnego jadeitu, metody optymalizacji jadeitu są stale aktualizowane, a czasami kilka metod jest łączonych, co prowadzi do tego, że niektóre cechy zoptymalizowanego jadeitu są bliższe naturalnemu jadeitowi, co powoduje pewne trudności w identyfikacji jadeitu i powoduje zamieszanie na rynku. Podsumowanie identyfikacji jadeitu poddanego różnym metodom optymalizacji jest następujące:

(1) B+C-klasa jadeit

Jadeit został poddany obróbce poprzez wybielanie, barwienie i wypełnianie żywicą. Identyfikując jadeit, należy wziąć pod uwagę cechy jadeitu klasy B i jadeitu klasy C, w tym kolor, strukturę, skład i inne aspekty analizy. Po powiększeniu, luźna struktura jadeitu pokazuje, że żywica wypełniająca jest rozprowadzana w sposób nitkowaty, kolor jest również stosunkowo skoncentrowany i nie ma korzeni koloru (rysunek 6-8).

(2) "Ubrany" jadeit

Wybierz bezbarwny lub jasny jadeit o wysokiej przezroczystości lub jadeit o białawej powierzchni i pokryj jego powierzchnię zieloną warstwą organiczną, aby zmienić lub poprawić kolor jadeitu.

Metoda identyfikacji:

① Wygląd:

Wygląd przedstawia piękną, jednolitą zieleń bez korzeni koloru; kolor jest rozprowadzany na powierzchni, dając wrażenie zamglenia. Połysk jest stosunkowo słaby, wykazując żywiczny połysk.

② Kontrola w powiększeniu:

Inspekcja nie wykazuje wewnętrznej struktury jadeitu; powierzchnia jadeitu wykazuje zjawisko zrzucania błony, a czasami można zobaczyć pęcherzyki (rysunek 6-9).

③ Inne:

Niski współczynnik załamania światła, twardość, marszczenie i chropowatość na rozgrzanych powierzchniach.

(3) Jadeit wysokiej jakości B

Jadeit klasy B wykonany z nanopoziomowych materiałów wypełniających ma połysk i przezroczystość zbliżoną do naturalnego jadeitu. Ocena przy użyciu konwencjonalnych metod identyfikacji jest trudna, a do identyfikacji składników organicznych wymagane są duże instrumenty.

(4) Powlekany jadeit

Warstwa powłoki jest zazwyczaj cienka i czasami może się łuszczyć, odsłaniając niejednolite obszary. Połysk i twardość warstwy powłoki są niższe niż w przypadku jadeitu, a powierzchnia może z czasem ulec zarysowaniu.

(5) Zmontowana obróbka jadeitu

Zabieg ma na celu naśladowanie wysokiej klasy odmian jadeitu w celu zwiększenia ich wartości.

Metoda obróbki: Wybierz przezroczysty jadeit o drobnej teksturze na górę i dół, nałóż zielony barwnik na środek i złóż je.

Cechy identyfikacyjne: Gdy nie jest osadzony, należy sprawdzić warstwę montażową na grzbiecie talii; obserwować pod powiększeniem, czy warstwa montażowa ma pęcherzyki powietrza; zielony barwnik nie ma trójstopniowych linii widma absorpcji strefy czerwonego światła naturalnego zielonego jadeitu.

2.7 Nowe technologie i metody identyfikacji na potrzeby optymalizacji Jadeitów

(1) Malowanie natryskowe

W ostatnich latach na rynku pojawiła się nowa metoda obróbki powierzchni jadeitu - malowanie natryskowe. Metoda ta jest stosowana głównie w przypadku małych rzeźb jadeitowych, gdzie warstwa bezbarwnego przezroczystego lakieru jest rozpylana na powierzchni jadeitu, aby poprawić jego wygląd i zwiększyć jego wartość handlową.

Metody identyfikacji:

① Charakterystyka powierzchni:

Kolor jadeitu malowanego natryskowo jest przeważnie biały, szary, lotosowy róż, brązowożółty, ciemnozielony itp. Generalnie brakuje szczególnie jasnych i żywych kolorów. Warstwa farby zmniejsza przejrzystość jadeitu, czyniąc jego kolor jaśniejszym i bardziej matowym oraz dając silne poczucie dystansu, prezentując oczywisty woskowy, żywiczny i oleisty połysk. Powierzchnia jadeitu malowanego natryskowo ma silne poczucie nierówności, wykazując teksturę skórki pomarańczowej, z widocznymi pęcherzykami widocznymi wewnątrz, głównie w regularnych okrągłych kształtach, czasem w formie koralików; po powiększeniu można zobaczyć różne zanieczyszczenia owinięte w warstwę farby, a otwory w jadeicie malowanym natryskowo nie są okrągłe, z zadziorami pozostawionymi przez żywicę czasami widocznymi w otworach; czasami można zobaczyć wgłębienia skurczowe w kształcie gwiazdy powstałe podczas krzepnięcia warstwy farby.

② Gęstość względna:

Gęstość jadeitu poddanego obróbce jest stosunkowo niska, poniżej gęstości naturalnego jadeitu klasy A.

③ Inne:

W teście gorącej igły można zaobserwować zjawisko topnienia powierzchni, któremu towarzyszy wyraźny ostry zapach; po uderzeniu o siebie dźwięk jest nienormalnie tępy; po dotknięciu ręką jest ciepły i gładki; zarysowanie powierzchni paznokciem może pozostawić ślady.

(2) Wklejanie kolorów

Tak zwane "wklejanie kolorów" odnosi się do dołączania małych kawałków zielonego lub żółtego jadeitu do niektórych obszarów jasnego jadeitu, tworząc inteligentne kolory. Jest on powszechnie stosowany do miejscowej obróbki jadeitu. Część "wklejonego koloru" płynnie łączy się z jadeitem, co utrudnia identyfikację gołym okiem.

Cechy identyfikacyjne kolorowego jadeitu:

① Obserwacja w powiększeniu:

Ujawnia, że zielone obszary mają resztkowe okrągłe pęcherzyki (rysunek 6-10), które są spowodowane uwięzieniem powietrza przez klej użyty podczas klejenia jadeitu. Zielone plamy koloru, rozmieszczone w żyłkowatym wzorze, nie wykazują przejścia gradientowego z jasnozielonym kolorem ciała, a granica jest wyraźna (rysunek 6-11).

② Obserwacja w długofalowym świetle ultrafioletowym:

Pokazuje, że główna część próbki nie wykazuje fluorescencji. Mimo to obszar wokół "wklejonego koloru" wykazuje silną niebiesko-białą fluorescencję (rysunek 6-12) spowodowaną materiałami organicznymi użytymi podczas procesu wklejania.

Sekcja II Nefryt

Głównym składnikiem mineralnym nefrytu jest tremolit, który należy do grupy amfiboli, a konkretnie do serii tremolitu i aktynolitu, wraz ze śladowymi ilościami diopsydów, chlorytu, serpentynu, kalcytu, grafitu i magnetytu jako minerałów towarzyszących. Cząstki minerałów są drobne, wykazując filcopodobne przeplatane i mikrokrystaliczne struktury. W powiększeniu można zaobserwować filcową strukturę i czarne stałe wtrącenia. Nefryt ma gęstą i drobną teksturę, a przeplatanie się drobnych włókien zwiększa zdolność wiązania między cząstkami, co skutkuje dobrą wytrzymałością i odpornością na pękanie, zwłaszcza w kamykach powstałych w wyniku wietrzenia i transportu.

1. Charakterystyka gemmologiczna i klasyfikacja nefrytu

Wzór chemiczny głównego składnika mineralnego nefrytu, tremolitu, to Ca₂(Mg, Fe)₅(Si₄O₁₁)₂(OH)₂. W większości przypadków nefryt jest zwykle produktem pośrednim tremolitu i aktynolitu, dwóch składników końcowych. Zgodnie ze schematem nazewnictwa grupy amfiboli autorstwa Nicka (B. E. Leake), klasyfikacja tremolitu i aktynolitu opiera się na różnych proporcjach Mg²⁺ i Fe²⁺ w komórce elementarnej: 0. 5≤Mg²⁺ / (Mg²⁺ + Fe²⁺) < 0,9 to aktynolit, a 0,9≤Mg²⁺/(Mg²⁺ + F²⁺) ≤ 1 to tremolit.

Kolor nefrytu zależy od koloru minerałów, które go tworzą. Tremolit niezawierający żelaza wydaje się biały lub jasnoszary, podczas gdy tremolit zawierający żelazo wydaje się zielony. Ponieważ żelazo zastępuje magnez w cząsteczce tremolitu, nefryt może wykazywać różne odcienie zieleni; im wyższa zawartość żelaza, tym głębsza zieleń.

Skład mineralny nefrytu jest różny, podobnie jak jego kolor. Ogólnie rzecz biorąc, może być biały, szaro-biały, żółty, żółto-zielony, szaro-zielony, ciemnozielony, atramentowo-zielony, czarny itp. Aktynolit jest zielony, żółto-zielony i ciemnozielony. Grafit i magnetyt są czarne.

Surowce do produkcji nefrytu obejmują jadeit górski, nefrytowy kamyk i jadeit zboczowy.

(1) Jade z góry

Wydobywany z pierwotnych złóż rudy, jadeit górski charakteryzuje się zróżnicowanym rozmiarem, kanciastymi kształtami, mieszaną jakością, brakiem zaokrąglenia i skóry, a jego połysk i strukturalne rozdrobnienie są ogólnie [Rysunek 6-13 (a)].

(2) Nkamyk efrytowy

Kamyk jadeitowy Hetian jest produkowany głównie w rzekach. Nefrytowy kamyk jest oryginalną rudą erodowaną, mytą i transportowaną do rzeki. Charakteryzuje się mniejszym rozmiarem, często owalnym kształtem, gładką powierzchnią, ogólnie dobrą teksturą, stosunkowo ciepłą i gęstszą strukturą. Nefrytowy kamyk jest dalej podzielony na nagi nefrytowy kamyk i nefrytowy kamyk w kolorze skóry. Nagi nefrytowy kamyk jest zwykle zbierany z wody rzecznej, podczas gdy nefrytowy kamyk w kolorze skóry jest zwykle zbierany z gleby koryta rzeki. Nefrytowy kamyk w kolorze skóry jest starszy, a niektóre cenne odmiany nefrytowego kamyka, takie jak czerwona jujuba, czarna skóra, jesienna gruszka żółta, żółta skóra woskowa, posypane żółte złoto i skóra tygrysa, wszystkie pochodzą z jadeitu w kolorze skóry.

(3) Slope jade

Kamień jadeitowy powstaje w wyniku wietrzenia i rozpadu pierwotnej rudy jadeitu, która jest następnie wypłukiwana do górnego biegu rzeki przez wodę rzeczną. Jego cechy charakterystyczne to: bliskość pierwotnej kopalni, większy rozmiar, lekko zaokrąglone krawędzie, gładsza powierzchnia i nieco starszy niż nefrytowy kamyk.

2. Optymalizacja obróbki i metody identyfikacji nefrytu

Optymalizacja obróbki nefrytu obejmuje głównie woskowanie, zaokrąglanie, barwienie, wypełnianie i montaż.

(1) Nefryt woskowy i identyfikacja

Parafina lub ciekły wosk są używane do wypełniania powierzchni miękkiego jadeitu w celu pokrycia szczelin i poprawy połysku. Generalnie poprawia nefryt o luźnej strukturze i szczelinach powierzchniowych. Woskowany nefryt ma woskowy połysk, może czasami zanieczyścić opakowanie, może stopić się po dotknięciu gorącą igłą i wykazuje organiczne piki absorpcyjne w testach spektroskopii w podczerwieni.

(2) Zaokrąglanie i barwienie Nefryt i identyfikacja

Materiał nefrytowy używany do imitacji starożytnych lub nefrytowych kamyków musi zostać zaokrąglony przed farbowaniem. Specyficzna metoda obejmuje: umieszczenie grubo zmielonego surowca w bębnie, dodanie kamyków i wody oraz ciągłe walcowanie, aż krawędzie materiału nefrytowego staną się gładkie. Nefryt z lepszym zaokrągleniem ma wyższy połysk powierzchni, ale czasami mogą pojawić się nowe pęknięcia z powodu procesu walcowania.

Istnieje wiele metod barwienia; niektóre wykorzystują metody chemiczne z użyciem środków takich jak nadmanganian potasu, podczas gdy inne wykorzystują bezpośrednie wypalanie, a niektóre łączą obie metody. Wszystkie nefryty lub ich części są barwione, aby ukryć niedoskonałości lub imitować nefrytowy kamyk lub starożytny jadeit. Typowe kolory to czerwono-brązowy, brązowy i żółty.

① NProces barwienia efrytu

Surowiec jadeitowy, który ma być barwiony, umieszcza się w pojemniku wypełnionym wstępnie przygotowanym roztworem barwnika, pozostawia na pewien czas, a następnie wyjmuje, myje i suszy. Jadeit jest następnie podgrzewany do określonej temperatury i utrzymywany w tej temperaturze przez określony czas, po czym jest pozostawiony na powietrzu w celu naturalnego schłodzenia do temperatury pokojowej, a na koniec poddany działaniu parafiny lub innych środków powierzchniowo czynnych na powierzchni.

Podczas powyższej operacji zawartość Fe²⁺ i Fe³⁺ w roztworze barwiącym i warunki kontroli procesu można regulować w zależności od potrzeb, aby regulować odcień koloru barwnika, umożliwiając barwienie szaro-białego lub jasnego jadeitu na kolor czerwony, brązowy, żółty, czerwono-brązowy, żółto-brązowy i inne kolory. Głębia koloru zależy od właściwości materiału.

② Właściwości identyfikacyjne barwionego nefrytu

Kolor: Barwiony nefryt może być żółty, brązowo-żółty, czerwony, czerwono-brązowy itp. Barwiony nefryt ma jasne kolory, często spotykane na powierzchni i w szczelinach. Barwienie rozpoczyna się od skóry, penetrując jadeit wzdłuż szczelin i słabych obszarów, ale jego kolor jest matowy i pozbawiony warstw. W przeciwieństwie do tego, kolor starożytnego jadeitu kształtuje się przez setki lat, a jego rozszerzanie się, dyfuzja i infiltracja są bardzo naturalne i gładkie. Barwienie jest działaniem krótkotrwałym i nie mogą być one całkowicie podobne.
Inspekcja w powiększeniu: Barwiony nefryt ma ogólny kolor, który jest żywy i nienaturalny, z jednym odcieniem, a kolor "unosi się" na powierzchni; środek barwiący jest skoncentrowany wzdłuż szczelin lub krawędzi; przejście na krawędziach jest oczywiste, z wyraźnymi granicami; Ponieważ powierzchnia została wybielona, ślady korozji kwasowej, oszronienia i polerowania są czasami widoczne (rysunek 6-14).
Fluorescencja: Pod wpływem długo- i krótkofalowej fluorescencji ultrafioletowej krawędzie barwionego nefrytu wykazują fluorescencję, generalnie wykazując silną niebiesko-białą fluorescencję. Intensywność fluorescencji jest związana ze składem barwnika; niektóre barwniki nie fluoryzują.
Eksperyment blaknięcia: Używanie wacików nasączonych acetonem lub bezwodnym etanolem do wycierania powierzchni jadeitu może usunąć część koloru, powodując rozjaśnienie koloru powierzchni jadeitu. Dzieje się tak, ponieważ niektóre barwniki rozpuszczają się w acetonie lub bezwodnym etanolu.
Analiza składników: Przy użyciu przyrządów do analizy składników (takich jak XRF itp. ) powierzchnia barwionego jadeitu czasami wykazuje wykrywalne pierwiastki, które rzadko występują w jadeicie (takie jak Pb, Cu, Co itp. ).

(3) Wypełnienie i identyfikacja nefrytu

Sztuczne metody, takie jak klej organiczny, żywica i plastik, wypełniają luźny lub pęknięty jadeit Hetian. Nefryt po wypełnieniu ma następujące właściwości:

① podczas obserwacji przy użyciu szkła powiększającego lub mikroskopu, wypełniony jadeit wykazuje różnicę w połysku powierzchni między wypełnionymi częściami a głównym jadeitem; czasami w miejscach wypełnienia można zaobserwować pęcherzyki.

② Badanie spektroskopowe w podczerwieni często ujawnia charakterystyczne piki materiału wypełniającego; za pomocą analizy obrazu luminescencyjnego (takiego jak obserwacja fluorescencji w ultrafiolecie) można zaobserwować stan dystrybucji materiału wypełniającego.

③ Jeśli materiałem wypełniającym jest wosk, użycie rozgrzanej igły do zbadania powierzchni nefrytu może spowodować wyciek wosku z powierzchni.

(4) Montaż i identyfikacja Nefryt

Montaż nefrytu jest stosowany głównie do rzeźbienia powierzchni lub elementów dekoracyjnych. Główny korpus złożonego nefrytu jest zwykle wykonany z białego jadeitu o oleistym połysku i słabym szklistym połysku. Nefryt może być rzeźbiony i zazwyczaj ma brązowawą skórę.

Powierzchnia po montażu jest półprzezroczysta, ze stosunkowo słabym połyskiem. Jednak ze względu na niewielką objętość nie jest łatwo zauważalny przez ludzi, przypominając wysokiej jakości nefrytowy kamyk o cukrowym kolorze. W połączeniu z wykwintnymi technikami rzeźbienia, ma estetyczny kształt.

Po dokładnej obserwacji wykwintnych części rzeźbiarskich granica kolorów na styku powierzchni i głównego korpusu jest oczywista, a kolor powierzchni jest rozłożony wzdłuż granicy między głównym korpusem a powierzchnią (rysunek 6-15).

Sekcja III Jadeit kwarcowy

1. Charakterystyka gemmologiczna i klasyfikacja jadeitu kwarcowego

Głównym składnikiem jadeitu kwarcowego jest SiO₂który często zawiera śladowe ilości tlenku żelaza, materii organicznej i innych substancji, nadając jadeitowi różne kolory. Istnieje wiele rodzajów jadeitu kwarcowego, a głównymi odmianami są agat, chalcedon, awenturyn i kwarcyt (rysunek 6-16). Agat zwykle występuje w postaci bloków, guzków lub żył, ma delikatną teksturę, należy do struktury kryptokrystalicznej i ma twardość 6,5 ~ 7. Występuje w różnych kolorach, w tym czerwonym, zielonym, niebieskim, pomarańczowo-czerwonym, szarym i białym. Chalcedon jest podobny do agatu, ale agat ma typową strukturę pasmową.

Różne odmiany jadeitu mają różne inkluzje; najbardziej typową inkluzją w agacie jest jego pasmowa struktura, która czasami zawiera brązowe substancje i chloryt, rozmieszczone w sposób barwiący; chalcedon ma białe inkluzje przypominające żyły; awenturyn zawiera zielone płatki miki chromowej, rutyl, cyrkon, chromit, piryt itp.

2. Optymalizacja obróbki i metody identyfikacji jadeitu kwarcowego

Powszechne metody optymalizacji obróbki jadeitu kwarcowego obejmują głównie obróbkę cieplną i barwienie. Ze względu na stabilność jadeitu po obróbce cieplnej i barwieniu, jest on klasyfikowany jako zoptymalizowany i nazywany bezpośrednio nazwą jadeitu. Innym rodzajem jest agat zawierający pęcherz wodny, a powszechną metodą obróbki jest wtrysk wody.

2.1 Agat

Powszechne metody obróbki agatu obejmują obróbkę cieplną i barwienie. Obróbka cieplna, znana również jako modyfikacja koloru, jest powszechnie określana jako "płonąca czerwień" i jest najczęściej stosowaną metodą optymalizacji agatu. Agat poddany obróbce cieplnej ma jasne kolory i dobrą stabilność, sklasyfikowany jako zoptymalizowany i nazwany bezpośrednio jako agat.

(1) Obróbka cieplna agatu

① Zasada: Czerwony kolor agatu jest głównie spowodowany śladowymi składnikami Fe³⁺ które powodują zabarwienie. W wysokich temperaturach jony barwiące Fe²⁺ są utleniane do Fe³⁺zwiększając stosunek Fe³⁺ i sprawiając, że czerwony kolor agatu jest bardziej żywy.

Sprzęt: Najważniejszym sprzętem do obróbki cieplnej agatu jest sprzęt grzewczy; powszechnie stosowanymi urządzeniami grzewczymi są piece węglowe i piece elektryczne. Wybierz odpowiedni sprzęt grzewczy w oparciu o materiał agatu; zalety i wady pieców węglowych i pieców elektrycznych są następujące:

Piec węglowy: Nie jest łatwo kontrolować temperaturę, co może prowadzić do pękania, topnienia i niewystarczającego płomienia, ale ma dobry efekt izolacyjny.
Piec elektryczny: Jest łatwiejszy w obsłudze, a temperaturę można ręcznie kontrolować w celu ogrzewania i chłodzenia; można również kontrolować czas w najwyższej temperaturze, ale generalnie nie jest wygodny do produkcji seryjnej i ma mniejszą pojemność.

Temperatura obróbki cieplnej agatu jest stosunkowo wysoka, zazwyczaj wymaga 1300-1600 ℃. Ogrzewanie powinno odbywać się powoli, aby zapobiec pęknięciom spowodowanym nadmierną prędkością ogrzewania.

Podczas obróbki cieplnej agatu, "czas" powinien być oparty na oryginalnym kolorze agatu, a maksymalna temperatura obróbki cieplnej musi być dokładnie kontrolowana. Proces ten nie jest skomplikowany; tak długo, jak "czas" (optymalna temperatura obróbki cieplnej) jest opanowany, agat o różnym stopniu czerwonych odcieni może być wypalany na jaskrawoczerwone kolory o różnej głębokości.

Obróbka cieplna agatu należy do optymalizacji i nie wymaga identyfikacji. Agat poddany obróbce cieplnej jest bezpośrednio nazywany przy użyciu nazwy naturalnych kamieni szlachetnych. W porównaniu z naturalnym agatem, agat poddany obróbce cieplnej ma bardziej żywe kolory i wyższe nasycenie, ale ogólna tekstura agatu jest sucha, z gorszą zawartością wilgoci.

(2) Barwienie agatu

Barwienie agatu polega na zanurzeniu materiałów barwiących w porach agatu, co skutkuje ogólnym zabarwieniem. Barwnik nie reaguje ze składnikami agatu SiO₂ ale jest to jedynie mechaniczne osadzanie. Istnieje kilka wymagań podczas barwienia agatu:

① Surowce:

Przed barwieniem agatu konieczne jest wybranie surowców, które są łatwe do barwienia. Agat używany do barwienia musi spełniać następujące wymagania:

Struktura: Struktura surowców agatowych używanych do barwienia powinna charakteryzować się niską gęstością i mikroporami. Barwniki nie są łatwo wchłaniane w szczeliny agatu o dużej gęstości, co utrudnia uzyskanie żywych kolorów. badanie mikroskopem elektronowym struktury agatu i zaproponowało zasadę "trzy barwienia, pięć nie barwienia" do barwienia agatu.

"Trójkolorowy" odnosi się do faktu, że agat ma następujące trzy łatwo barwione struktury: włóknistą strukturę w kształcie jodełki, falistą strukturę włóknistą i wielopokoleniową smukłą strukturę włóknistą.

"Pięciokolorowy" odnosi się do faktu, że agat ma następujące pięć struktur, które nie są łatwe do barwienia: bezkierunkowa krótka włóknista struktura ziarnista; kwiatopodobna plamista struktura ziarnista; alotriomorficzna nierównomierna struktura ziarnista kwarcu; centralne i rdzeniowe cząstki kwarcu; gruboziarnista krystalizacja, wyraźne granice na krawędzi ziaren, ścisła międzyziarnistość i brak mikroporowatości nie mogą tworzyć ziarna kanałowego.

Kolor: Wymagany jest surowiec w jasnych lub białych odmianach, które muszą być dokładnie oczyszczone. Kolor surowca agatowego do barwienia na czarno powinien być nieco ciemniejszy.
Historia termiczna: Agat, który ma być barwiony, musi być usunięty, ponieważ agat prażony jest trudny do zabarwienia.

② Sprzęt:

Sprzęt wymagany do barwienia agatu jest prosty, ponieważ zanurza się w nim barwnik. Potrzebny jest szklany pojemnik do namaczania, termometr, suszarka i piec muflowy.

Barwnik

Łatwo rozpuszczalny w wodzie lub innych odczynnikach.
Może reagować z niektórymi odczynnikami chemicznymi (utrwalaczami), tworząc nierozpuszczalne osady w wodzie i alkoholu, a pozostałości są zabarwione.
Wytworzone substancje barwne powinny charakteryzować się dobrą stabilnością i nie ulegać rozkładowi lub zniszczeniu pod wpływem światła słonecznego, powietrza, wody, utleniaczy lub reduktorów.

④ Metody barwienia i popularne środki barwiące

Tradycyjne metody: Wcześniej powszechnie stosowano barwniki organiczne. W ostatnich latach pigmenty nieorganiczne stopniowo zastąpiły barwniki organiczne ze względu na ich jasne kolory i stabilne właściwości fizyczne.

W przypadku czarnego agatu proces cukrowo-kwasowy jest nadal stosowany do barwienia agatu na czarno, znanego jako "Black Anils". "Proces cukrowo-kwasowy polega na zanurzeniu cukru w porach agatu, a następnie podgrzaniu go stężonym kwasem siarkowym w celu zwęglenia cukru i utworzenia czarnego koloru.

Niektóre aktualne metody za granicą: Red: Namoczyć agat w roztworze Fe (NO₃)₃ przez około cztery tygodnie, pozostawić do powolnego wyschnięcia, a następnie podgrzać do rozkładu, wytwarzając Fe³⁺ który zmienia kolor agatu na czerwony.

Błękit pruski: Namoczyć agat w żelazocyjanku potasu K₄[Fe(CN)₆] na około dwa tygodnie, a następnie umieścić go w siarczanie żelaza [Fe₂(SO₄)₃], moczenie przez około pięć dni, gdzie Fe³⁺ reaguje z żelazocyjankiem potasu, tworząc osad błękitu pruskiego w szczelinach agatu. Wzór reakcji jest następujący:

4Fe³⁺ + 3[Fe(CN)]₆^4- 一 Fe₄[Fe(CN)₆]₃ ↓ （6-1）

Reakcja ta jest bardzo czuła, a generowany niebieski kolor jest bardzo jasny.

Tururnbull's Blue: Namoczyć biały agat w żelazocyjanku potasu K₃[Fe(CN)₆] na około dwa tygodnie, a następnie wyjąć do wyschnięcia i umieścić w FeSO₄ przez 3-5 dni. Pozostałości błękitu Tururnbulla powstałe w wyniku reakcji pomiędzy Fe²⁺ a żelazicyjanek potasu osadza się w szczelinach agatu, ale kolor jest ciemniejszy.

3Fe²⁺ + 2[Fe(CN)]₆^3- 一 Fe₃[Fe(CN)₆]₂ ↓ （6-2）

Błękit pruski i błękit Tururnbulla mają podobne kolory, ale błękit pruski jest nieco jaśniejszy niż błękit Tururnbulla.

Niebiesko-zielony: Namoczyć agat w chromianie (Na₂CrO₄, K₂CrO₄) lub dichromian (K₂Cr₂O₇ lub Na₂Cr₂O₇) przez 1-2 tygodnie, a następnie wyjąć i umieścić w pojemniku zawierającym (NH₄)₂CO₃Delikatnie podgrzej, utrzymuj przez około dwa tygodnie, a następnie ponownie podgrzej, agat zmieni kolor na niebiesko-zielony. Wzór reakcji jest następujący:

K₂Cr₂O₇ + (NH₄)₂CO₃ →(NH₄)₂Cr₂O₇ + K₂CO₃(6-3)

(NH₄)₂Cr₂O₇ →Cr₂O₃ + N₂↓ +4H₂O (6-4)

Czarny: Namoczyć agat w roztworze azotanu srebra na 1-2 tygodnie, następnie umieścić w (NH₄)₂S do namoczenia; powstały czarny osad Ag₂S sprawia, że agat staje się czarny. Wzór reakcji jest następujący:

2AgNO₃ + (NH₄)₂S →Ag₂S ↓+2NH₄NIE₃(6-5)

Metody stosowane w kraju: metody stosowane w kraju w technologii barwienia agatu są stosunkowo dojrzałe, co pozwala na barwienie agatu na różne kolory. Oprócz powszechnie spotykanej czerwieni, zieleni i fioletu, agat może być barwiony na inne kolory, takie jak brązowy, wiśniowy, brzoskwiniowy i jabłkowy. Metoda działania jest podobna do wyżej wymienionych metod, ale stosowane odczynniki chemiczne różnią się. Barwienie jest główną metodą optymalizacji agatu i może poprawić lub zmienić kolor agatu.

Zgodnie z zasadami barwienia agatu, istnieją trzy rodzaje metod barwienia:

Środek barwiący jest zanurzany w agacie, po czym następuje ogrzewanie, rozkład lub reakcje redoks w celu wytworzenia kolorowych tlenków. Na przykład, aby zabarwić agat na kolor jabłkowej zieleni, można użyć roztworu azotanu niklu do namoczenia agatu, a następnie podgrzania, aby umożliwić jonom niklu penetrację szczelin w agacie.

Dwa odczynniki chemiczne, które mogą reagować chemicznie w celu wytworzenia barwników, są kolejno zanurzane w agacie w dwóch etapach. Wytworzone barwniki poddawane są obróbce cieplnej, w wyniku której mogą rozłożyć się na kolorowe tlenki. Na przykład w metodzie barwienia na kolor niebiesko-zielony dichromian potasu reaguje z węglanem amonu, tworząc dichromian amonu, który rozkłada się po podgrzaniu, tworząc trójtlenek chromu jako środek barwiący.

Dwie substancje chemiczne, które mogą reagować chemicznie w celu wytworzenia barwnika, są nakładane na agat w dwóch oddzielnych procesach. Barwnik powstały w wyniku reakcji jest następnie poddawany obróbce cieplnej, która może rozbić go na tlenek pigmentujący. Na przykład, niebiesko-zielona metoda barwienia obejmuje reakcję dichromianu potasu z węglanem amonu w celu wytworzenia dichromianu amonu, który jest następnie poddawany obróbce cieplnej w celu wytworzenia tlenku chromu(III), pigmentu.

Najpierw należy zanurzyć barwnik we wnętrzu agatu, a następnie zanurzyć go w środku utrwalającym, pozwalając barwnikowi na reakcję ze środkiem utrwalającym w celu wytworzenia słabo rozpuszczalnego związku barwnego, barwiąc w ten sposób agat.

Metoda ta nie wymaga ogrzewania w wysokiej temperaturze, a wytworzony osad ma dobrą stabilność.

⑤ Identyfikacja barwionego agatu

Znajdowanie różnic w kolorach: Różne odcienie kolorów: barwniki organiczne są jasne i podatne na blaknięcie. Z kolei kolory pigmentów nieorganicznych są bliższe produktom naturalnym, ale uważna obserwacja może również ujawnić różnice. Poniżej znajdują się rozróżnienia oparte na trzech typowych kolorach:

Naturalny czerwony agat ma czysty czerwony kolor. Natomiast sztucznie barwiony czerwony agat ma dodane związki jonów żelaza, co skutkuje czerwonym kolorem z żółtawym odcieniem.

Naturalny niebieski agat jest produkowany w bardzo małych ilościach, głównie w kolorze niebieskim i często wykazuje różne stopnie pasmowania. Sztucznie barwiony niebieski agat wydaje się fioletowy (niebieski kobaltowy) ze względu na dodatek soli kobaltu, co nadaje mu niebiesko-fioletowy odcień, przy czym bardzo niewiele przypadków wykazuje niebieskie zabarwienie kamienia szlachetnego.

Barwiony zielony agat jest bardzo zbliżony kolorem do naturalnej odmiany. Jednak po bliższym przyjrzeniu się, naturalna odmiana ma delikatną cebulową zieleń, podczas gdy kolorowy zielony agat jest jasną szmaragdową zielenią o wyższym nasyceniu.

Znajdowanie różnic w strukturze: Ponieważ barwiony agat jest kolorowany poprzez namaczanie i suszenie go pigmentami, pigmenty osadzają się w porach agatu, a pod powiększeniem w szczelinach i porach można znaleźć nierówne plamy koloru.

Ogólnie rzecz biorąc, dziesięciokrotne szkło powiększające jest wystarczające do identyfikacji, podczas gdy drobno barwione produkty muszą być obserwowane pod mikroskopem. Barwiony i poddany obróbce cieplnej agat może mieć "ślady paznokci" na powierzchni.

Naturalny czerwony agat nie ma "śladów paznokci", a cząsteczki barwiące w agacie są czerwone, podobne do kropek wtrącenia żelaza, przy czym zjawiska dyfuzji nie są oczywiste lub nie występują. Barwiona i poddana obróbce cieplnej powierzchnia czerwonego agatu może wykazywać "ślady paznokci", skoncentrowane w określonych obszarach o różnym stopniu koloru, struktury i przezroczystości, wykazujące jednolity rozkład kolorów i niewyraźne granice pasm (rysunek 6-18).

(3) Obróbka agatu wypełnionego wodą

Agat wypełniony wodą to rodzaj agatu, który zawiera wodę. Gdy w agacie wypełnionym wodą znajduje się wiele szczelin lub gdy szczeliny pojawiają się podczas obróbki, woda w zagłębieniu będzie powoli wyciekać, aż wyschnie, powodując, że cały agat wypełniony wodą straci swoją wartość artystyczną.

Metoda leczenia polega na zanurzeniu wypełnionego wodą agatu w wodzie, wykorzystując działanie kapilarne, aby uzupełnić wodę do pierwotnej pozycji lub zastosować metodę iniekcji w celu uzupełnienia wody i uszczelnienia małych szczelin za pomocą kleju lub innych materiałów.

Cechy identyfikacyjne po obróbce agatu wypełnionego wodą: Uważnie obserwuj ściany wypełnione wodą pod kątem jakichkolwiek oznak sztucznego traktowania. W podejrzanych obszarach użyj gorącej igły do sondowania; z agatu wypełnionego wodą wytrąci się galaretowaty lub woskowaty materiał.

2.2 Chalcedon

Chalcedon to kryptokrystaliczny jadeit kwarcowy, którego głównym składnikiem chemicznym jest SiO₂Może zawierać pierwiastki śladowe, takie jak Fe, Al, Ti, Mn i V. Stan krystalizacji to kryptokrystaliczny agregat, wyglądający na gęsty i masywny, a także może występować jako ziarniste, promieniujące lub drobne włókniste agregaty. Chalcedon występuje w różnych kolorach, a powszechne metody uszlachetniania obejmują obróbkę cieplną i barwienie.

(1) Obróbka cieplna

Żółty do brązowego chalcedon zawiera dużą ilość żelaza, które po obróbce cieplnej tworzy głęboki czerwono-brązowy kolor. Ponieważ ta metoda obróbki polega jedynie na ogrzewaniu bez dodawania jakichkolwiek składników innych niż naturalny chalcedon, a kolor po obróbce cieplnej jest stabilny, nie musi być oznaczany komercyjnie i jest bezpośrednio nazywany naturalnymi kamieniami szlachetnymi.

(2) Metoda barwienia

Materiały do barwienia chalcedonu są zazwyczaj wybierane spośród bezbarwnych lub jasnych kamieni i mogą być barwione na różne kolory w zależności od potrzeb. Czasami ciemne materiały mogą być również barwione na czarny chalcedon.

① Obróbka cukrem i kwasem siarkowym: Obróbka cukrem i kwasem siarkowym jasnego chalcedonu lub szarego chalcedonu jest przetwarzana na czarny chalcedon; prawie cały czarny chalcedon jest traktowany w ten sposób.

② Szwajcarski lapis lazuli: Barwiony jaspis (różnobarwny chalcedon) jest używany do imitacji lapisu lazuli, powszechnie nazywanego na rynku "szwajcarskim lapisem" [Rysunek 6-19 (a)]. Jednak barwiony jaspis nie ma ziarnistej struktury lazurytu i nie zawiera pirytu; przetarcie wacikiem zamoczonym w acetonie spowoduje jego wyblaknięcie.

③ Zielony chalcedon: Chalcedon jest barwiony solami chromu, które można wykorzystać do imitacji zielonego chalcedonu; poddany obróbce chalcedon zmienia kolor na czerwony pod filtrem barwnym [Rysunek 6-19 (b)]. Pod spektroskopem można zaobserwować rozmyte pasmo absorpcji w obszarze światła czerwonego.

Copywrite @ Sobling.Jewelry - Producent biżuterii na zamówienie, fabryka biżuterii OEM i ODM

2.3 Awenturyn

Awenturyn to rodzaj jadeitu kwarcowego, który wykazuje efekt piaskowo-złoty, często wykazując różne kolory ze względu na obecność innych kolorowych minerałów. Te zawierające mikę chromową wydają się zielone, znane jako zielony awenturyn (zielony awenturyn produkowany w Xinjiang w Chinach zawiera zielony włóknisty aktynolit); te zawierające dumortieryt wydają się niebieskie, znane jako niebieski awenturyn; a te zawierające lepidolit wydają się fioletowe, znane jako fioletowy awenturyn.

Ziarna kwarcu w awenturynie są stosunkowo grube, a minerały łuszczące się wewnątrz są stosunkowo duże, co może wykazywać zauważalny efekt piaskowo-złoty w świetle słonecznym.

Najpopularniejszym typem na rynku krajowym jest zielony awenturyn (ryc. 6-16), często używany jako substytut zielonego jadeitu. Główną różnicą w stosunku do naturalnego jadeitu jest jego wewnętrzna charakterystyka; pod szkłem powiększającym można zobaczyć duże płatki fuksytu ułożone w kierunkowy wzór, a pod kolorowym filtrem wydaje się czerwono-brązowy.

2.4 Kwarcyt

Metoda barwienia kwarcytu polega na podgrzewaniu kwarcytu, hartowaniu go w celu utworzenia mikropęcherzyków, a następnie barwieniu. Jest on głównie barwiony na zielono, a barwiony kwarcyt jest powszechnie określany na rynku jako "malezyjski jadeit", używany do imitacji wysokiej klasy jadeitu.

Kwarcyt jest barwiony barwnikami nieorganicznymi, często zmieniając kolor na zielony. Pod mikroskopem klejnotowym, powszechne zielone substancje są rozmieszczone w siatkowatym wzorze w szczelinach między cząstkami, z głębszymi kolorami w luźnych strukturach i jaśniejszymi kolorami w gęstych strukturach (Rysunek 6-20). Pod spektroskopem można zaobserwować pasmo absorpcji przy 650 nm w obszarze światła czerwonego (rysunek 6-21). W krótkofalowym świetle ultrafioletowym może wykazywać ciemnozielony połysk.

Sekcja IV Opal

Ludzie, zwłaszcza ci szanowani w Europie, zawsze kochali opale. Literacki gigant Szekspir nazwał opal "królową klejnotów". "Światło świata" - czarny opal z Lightning Ridge w Australii, ma przybliżoną wagę 273ct (lct = 0,2g). Po oszlifowaniu waży 242ct i obecnie znajduje się w Smithsonian Institution w Waszyngtonie, USA. Wysokiej jakości opal może gromadzić różne kolory w jednym, z błyszczącymi odcieniami, które zapewniają piękną iluzję. Dlatego też opal jest kamieniem narodzin października, znanym jako "kamień nadziei". "

1. Gemmologiczna charakterystyka opalu

Skład mineralny opalu to przede wszystkim opal, z niewielkimi ilościami kwarcu, pirytu i innych pomniejszych minerałów. Angielska nazwa to opal, odnosząca się do opalu lub cennego opalu, który wykazuje efekty zmieniające kolor. Opal jest bezpostaciowym ciałem stałym pozbawionym krystalicznego kształtu i często pojawia się w formie płytkowej, żyłkowej i nieregularnej. Skład chemiczny to SiO₂ - nH₂O, o zmiennej zawartości wody, zazwyczaj 4% -9%, i może osiągnąć nawet 20%. Opal ma szeroką gamę kolorów, w tym czarny, szary, biały, brązowy, różowy, pomarańczowo-żółty, żółty, zielony, jasnoniebieski i zielony. Ma połysk od szklistego do żywicznego, od przezroczystego do nieprzezroczystego. Wykazuje typowy efekt zmiany koloru (rysunek 6-22), a obracanie opalu pod źródłem światła ujawnia kolorowe plamy.

2. Główne metody optymalizacji obróbki opalu

Główne metody optymalizacji obróbki opalu obejmują obróbkę cieplną, obróbkę olejem, obróbkę kwasem cukrowym, bezbarwną obróbkę wypełniającą i obróbkę barwiącą. Kolor opalu można zmienić poprzez obróbkę optymalizacyjną, wzmacniając efekt zmiany koloru. Niektóre opale o jakości innej niż szlachetna można poprawić do jakości szlachetnej poprzez obróbkę, zwiększając ich wartość ekonomiczną i estetyczną.

(1) Obróbka cieplna

Ze względu na obecność wody w składzie opalu, obróbka cieplna nie jest zwykle stosowana do jego ulepszenia. W przypadku opali z efektem zmiany koloru obróbka cieplna spowoduje utratę wody, co spowoduje jednolity współczynnik załamania światła, a efekt zmiany koloru również zniknie. Po ponownym zanurzeniu w wodzie nie można przywrócić koloru. Opale mogą odzyskać kolor i zmianę koloru w specjalnych warunkach odwodnienia, pod warunkiem, że warunki podczas przywracania są zgodne z warunkami podczas wzrostu opalu. Po uzdatnieniu wody opale mogą przywrócić zmianę koloru. Naturalne opale generalnie nie wykazują efektów zmiany koloru podczas obróbki przez przenikanie wody. Obróbka cieplna może być stosowana w przypadku gorszych opali, które nie wykazują efektów zmiany koloru, aby poprawić ich kolor i wygląd.

(2) Obróbka oleju

Obróbka opalu olejem jest tradycyjną metodą obróbki o długiej historii. W czasach starożytnych ludzie zaczęli stosować tę metodę, aby poprawić efekt zmiany koloru opalu lub zmienić kolor opalu.

① Obiekt obróbki: Porowaty opal wodny.

② Metoda pierwsza: owinąć opal w papier pakowy, przykryć folią aluminiową, namoczyć opal w zużytym oleju smarowym, a następnie owinąć go w papier i podgrzać w wysokiej temperaturze, aby zwęglić papier i wejść w szczeliny opalu.

③ Metoda druga: Umieścić opal w ceramicznym naczyniu, przysypać go łatwopalnym nawozem i opalić ceramiczne naczynie węglem drzewnym.

Ze względu na dużą ilość substancji oleistych lub smolistych przenikających do opalu podczas przetwarzania, opal wykazuje efekt zmiany koloru. Proces obróbki olejem wymaga ogrzewania, które jest zwykle określane jako barwienie dymem. Kolor zostanie odzyskany tylko wtedy, gdy temperatura obróbki cieplnej zostanie obniżona.

Obróbka olejem i wodą może maskować szczeliny i pory opalu, powodując zmianę koloru lub koloru. Jednak kolor i zmiana koloru są niestabilne; z czasem kolor blaknie lub zmiana koloru znika.

(3) Bezbarwna obróbka wypełniająca

Wypełnianie bezbarwne jest zwykle wykonywane przy użyciu plastiku, wypełniając szczeliny kredowego opalu niskiej jakości plastikiem, aby opal stał się przezroczysty i uzyskał kolor. Specyficzny proces wypełniania obejmuje kilka etapów: czyszczenie, suszenie, wypełnianie próżniowe i polerowanie. Materiały wypełniające obejmują krzemionkę, silan i polimery krzemianowe.

(4) Barwienie

Historia barwienia opalu kwasem cukrowym jest bardzo długa i jest to główna metoda barwienia czarnego opalu w historii. Specyficzny proces barwienia jest następujący:

① Czyszczenie wstępne, suszenie w temperaturze poniżej 100 ℃;

② Umieścić opal w gorącym roztworze cukru (zwykle jest to roztwór 2 szklanek cukru i 3 szklanek wody destylowanej), podgrzać do wrzenia i moczyć przez kilka dni;

③ Po schłodzeniu opalu, szybko zetrzyj nadmiar powierzchniowego syropu cukrowego, zanurz go w około 100 ℃ stężonym kwasie siarkowym na około 1-2 dni, a następnie powoli schłodź;

④ Po dokładnym wypłukaniu opalu, opłucz go w roztworze węglanu, a następnie wyczyść.

(5) Podłoże, montażi powłoka

Naturalny opal ma luźną i porowatą strukturę, a wysokiej jakości opal jest często stosunkowo cienki, zwykle łączony z innymi materiałami w celu powiększenia opalu i wzmocnienia jego efektu zmiany koloru.

Podłoże: Przyklej olej refrakcyjny lub margarynę pod przezroczystym opalem, aby wzmocnić zmianę koloru.

② Montaż (kamień dwuwarstwowy lub kamień trójwarstwowy): Górna część dwuwarstwowego kamienia montażowego to zazwyczaj opal, podczas gdy dolna część to plastik lub szkło, lub górna część to bezbarwny kryształ, a dolna część to kawałki opalu, połączone bezbarwnym klejem; trójwarstwowy kamień ma zazwyczaj górną warstwę z bezbarwnego przezroczystego szkła lub plastiku, środkową warstwę z naturalnego opalu i dolną warstwę z czarnego materiału.

Powłoka powierzchniowa: Głównie w celu ochrony powierzchni opalu, ale twardość powłoki nie jest wysoka. Niektóre w pełni plastikowe imitacje opali (takie jak bardziej miękki polistyren) są często chronione powłokami akrylowymi.

3. Optymalizacja identyfikacji opali

(1) Charakterystyka identyfikacyjna opalu barwionego

Pod mikroskopem w opalu można zobaczyć cząsteczki węgla lub barwnika, a barwnik można również znaleźć zagregowany w szczelinach. Po barwieniu plamki koloru są rozdrobnione i ograniczone do ziarnistej struktury na powierzchni klejnotu (rysunek 6-23).

(2) Właściwości identyfikacyjne opalu formowanego wtryskowo

Po formowaniu wtryskowym opal ma słabą przezroczystość, od półprzezroczystego do nieprzezroczystego, o stosunkowo niskim ciężarze właściwym wynoszącym około 1,90, często zawierającym czarne włókniste lub przypominające odciski palców wtrącenia i nieprzezroczyste wtrącenia metaliczne.

(3) Główne cechy identyfikacyjne złożonego dubletu opalowego.

Klejona powierzchnia jest widoczna w nieoprawionym dublecie; przy silnym powiększeniu światła widoczne są pęcherzyki w klejonej powierzchni, półkuliste wgłębienia w kleju i pęcherzyki przy powierzchni, a także zmiany połysku rudy żelaza w pobliżu granicy; gorąca igła może ujawnić obecność kleju; kolorowe struktury punktowe odróżniają materiał górnej warstwy [Rysunek 6-24(a)]. Jeśli górna warstwa to opal, a dolna to plastik lub szkło, powiększenie ujawnia różnice w kolorze i połysku między dwiema warstwami, przy czym efekt zmiany koloru występuje w górnej części kamienia szlachetnego; jeśli górna część dubletu to bezbarwny kryształ, a dolna to opal, efekt zmiany koloru opalu występuje w dolnej warstwie.

(4) Cechy identyfikacyjne trójwarstwowego opalu.

Górna warstwa nie wykazuje zmiany koloru, a współczynnik załamania światła jest zwykle wyższy niż w przypadku opalu; pęcherzyki i wzory wirowe są widoczne w szklanej warstwie górnej; warstwa pęcherzyków jest widoczna na powierzchni wiązania; wgłębienia, pęcherzyki i zmiany połysku mogą być obecne na granicy powierzchni wiązania; warstwa opalu jest rozróżniana na podstawie lokalizacji strukturalnych plam kolorów różnych materiałów [Rysunek 6-24(b)]. W trójwarstwowych dubletach górna warstwa jest zazwyczaj bezbarwnym, przezroczystym materiałem, z kolorowymi plamami znajdującymi się w środkowej warstwie opalu, a efekt zmiany koloru występuje w kamieniu szlachetnym na pewnej głębokości od powierzchni kamienia szlachetnego.

(5) Metody i cechy identyfikacyjne opalu syntetycznego

Obecnie większość syntetycznych opali jest syntetyzowana przy użyciu metody syntezy Gilsona. Główny proces syntezy wygląda następująco:

① Tworzenie kulek krzemionkowych: Dodanie zasady o średniej mocy (takiej jak amoniak) do organicznych związków krzemu, które dyfundują do małych kropelek w mieszanym roztworze alkoholu i wody, zamieniając organiczne związki krzemu w kule krzemionki. Czystość, stężenie odczynników i prędkość mieszania muszą być dokładnie kontrolowane, aby wygenerować kule o tym samym rozmiarze i uzyskać różne rodzaje odmian opalu zgodnie z wymaganiami, o średnicy od 200 do 300nm.

Wytrącanie: Wytrącają się w sposób ciągły po utworzeniu kulek krzemionkowych. Po wytrąceniu, sfery te automatycznie układają się ciasno. Ten etap jest stosunkowo powolny i może trwać dłużej niż rok.

③ Zagęszczanie i łączenie: Proces ten jest najtrudniejszy i ma kluczowe znaczenie dla produkcji wysokiej jakości materiałów opalowych. Sfery krzemionkowe są pokryte cieczą, a równe ciśnienie hydrostatyczne jest stosowane do sfer we wszystkich kierunkach, aby uniknąć zmian strukturalnych; na koniec sfery krzemionkowe mogą być połączone z dodanym materiałem koloidalnym lub materiały są spiekane w określonej temperaturze.

Na koniec uformowany opal jest cięty i polerowany, aby uzyskać lepszą grę kolorów.

Identyfikacja opalu syntetycznego i naturalnego:

① Struktura:

Kolorowe plamy naturalnego opalu są dwuwymiarowe, o jedwabistym wyglądzie, wydłużone w jednym kierunku; są to nieregularne cienkie arkusze; kolorowe plamy mają gradientową relację z niewyraźnymi granicami; kolorowe plamy mają włókniste lub pasiaste struktury w jednym kierunku (rysunek 6-25).

Syntetyczny opal ma typowe cechy kolumnowej plamki koloru, mozaikowe plamki koloru i wyraźne granice plamki koloru, wykazując trójwymiarową formę. Patrząc przez kolumnę syntetycznego opalu, granice są wyraźne, z postrzępionymi krawędziami podzielonymi ściśle ułożonymi przecinającymi się liniami, tworząc strukturę przypominającą mozaikę. Każdy element mozaiki może zawierać wzory skóry węża (znanej również jako skóra skorpiona), struktury plastra miodu lub struktury schodkowe (rysunek 6-26).

Luminescencja:

Reakcje w świetle ultrafioletowym mogą być również pomocniczym środkiem do rozróżnienia opalu naturalnego od syntetycznego. Na przykład naturalny czarno-biały opal może wykazywać słabą do umiarkowanej intensywność białej, niebiesko-zielonej lub żółtej fluorescencji. Z kolei opal ognisty może wykazywać słabą do umiarkowanej intensywność zielono-brązowej fluorescencji. Większość naturalnych opali wykazuje trwałą fosforescencję; syntetyczne białe opale prawie nie wykazują fluorescencji ani fosforescencji, a syntetyczne opale są bardziej przezroczyste niż naturalne opale, gdy są wystawione na działanie długofalowego światła UV.

③ Widmo w podczerwieni:

W identyfikacji widm w podczerwieni występują znaczne różnice w widmach drgań molekularnych wody między opalem syntetycznym i naturalnym, co stanowi podstawę do ich rozróżnienia.

Sekcja V Serpentine Jade

1. Charakterystyka gemmologiczna jadeitu serpentynowego

Serpentyn to warstwowy minerał krzemianu magnezu o wzorze chemicznym Mg₆Si₄O₁₀(OH)₈. Mg może być w nim zastąpiony pierwiastkami śladowymi, takimi jak Mn, Al, Fe i Ni, a czasami mieszane są niewielkie ilości jonów Cu i Cr. Serpentyn jest zazwyczaj zielony, ale może być również biały, żółty, niebiesko-zielony, brązowy i ciemnoczarny; zielony i szmaragdowozielony często zawierają chrom i nikiel. Głównym składnikiem mineralnym jadeitu serpentynowego jest serpentyn, z minerałami wtórnymi, w tym dolomitem, magnezytem, chlorytem, tremolitem, kalcytem i chromitem. Skład chemiczny serpentyny zależy od jej składu mineralnego. Ogólnie rzecz biorąc, skład chemiczny czystego jadeitu serpentynowego jest zbliżony do teoretycznej zawartości różnych składników minerałów serpentynowych. Gdy zawartość tremolitu w jadeicie wzrasta, skład chemiczny staje się wysoki w krzem, wysoki w wapń i niski w magnez. Gdy zawartość chlorynu w jadeicie znacznie wzrasta, skład chemiczny jest stosunkowo niski w magnez, niski w krzem i bogaty w aluminium.

2. Metody optymalizacji, obróbki i identyfikacji jadeitu serpentynowego

Wizualnie wygląda jak jednolita gęsta masa, a pod mikroskopem w dużym powiększeniu wykazuje drobne ziarniste i włókniste agregaty mineralne. Po powiększeniu można zobaczyć bladozielony chloryt i ciemne wtrącenia chromitu (rysunek 6-27), a także widoczne są wzory fal wodnych. Typowe zabiegi optymalizacyjne dla jadeitu serpentynowego obejmują barwienie i wypełnianie.

(1) Metody obróbki i identyfikacja barwionego jadeitu serpentynowego

Podgrzać jadeit serpentynitowy, aby utworzyć szczeliny, a następnie zanurzyć go w barwniku. Barwnik koncentruje się w szczelinach barwionego jadeitu serpentynowego, a po powiększeniu można zobaczyć obecność barwnika w szczelinach (rysunek 6-28). Barwiony jadeit serpentynowy jest czasami sprzedawany pod nazwą "złoty jadeit jedwabny". "

(2) Jadeit serpentynowy wypełniony woskiem i identyfikacja

Wypełnij szczeliny lub luki w serpentynie woskiem, olejem lub żywicą, aby zmienić wygląd próbki lub poprawić jej stabilność. Po wypełnieniu woskiem, powiększenie ujawnia wyraźny woskowy połysk w miejscu wypełnienia, a gorąca igła sondująca pęknięcie pokazuje przepływ wosku, podczas gdy zapach wosku może być również wykryty; po wypełnieniu olejem, powiększenie pokazuje niższą przezroczystość i połysk w pęknięciu, a olej może być wydzielany podczas badania gorącą igłą.

Wypełnienie niewielką ilością bezbarwnego wosku lub bezbarwnego oleju można sklasyfikować jako optymalizację, podczas gdy wypełnienie kolorowym woskiem, kolorowym olejem, szkłem lub sztuczną żywicą jest klasyfikowane jako obróbka, co należy zaznaczyć przy sprzedaży.

Sekcja VI Turkus

1. Gemmologiczna charakterystyka turkusu

Turkus różni się kolorem ze względu na różne pierwiastki; wydaje się niebieski, gdy zawiera miedź i zielony, gdy zawiera żelazo. Naturalny turkus jest przeważnie błękitny, jasnoniebieski, zielonkawo-niebieski, zielony lub blady z nutą zieleni. Jednolity kolor, miękki połysk i brak brązowych żył żelaza wskazują na najlepszą jakość. Kolor jest ważnym czynnikiem wpływającym na jakość turkusu. Błękitny lub lekko zielonkawy turkus jest powszechnie uważany za wysokiej jakości.

Turkus to uwodniony minerał fosforanu glinowo-miedziowego o wzorze chemicznym CuA1₆(PO₄)₄(OH)₈-5H₂O. Tekstura turkusu jest bardzo nierówna, z kolorami od głębokich do jasnych, a nawet może zawierać jasne paski, plamki i ciemnobrązowe żelazne linie. Gęstość również znacznie się różni; te z wieloma porami są luźne, podczas gdy te z mniejszą liczbą są gęste i twarde. Po wypolerowaniu ma miękki, szklisty połysk do woskowego połysku. Większość należy do struktury kryptokrystalicznej, a bardzo niewiele wykazuje widoczne kryształy. Powierzchnia turkusu często zawiera nieregularne białe tekstury i plamy, a także brązowe tekstury matrycy i kolorowe plamy.

Słynny obszar produkcji turkusu w Iranie produkuje najwyższej jakości turkus porcelanowy i turkus żelazny, znany jako turkus perski. Ponadto kraje takie jak Egipt, Stany Zjednoczone, Meksyk, Afganistan, Indie i Rosja również produkują turkus.

2. Klasyfikacja odmian turkusu

Jakość turkusu jest związana głównie z takimi czynnikami jak jego kolor i struktura. W oparciu o kolor i teksturę turkusu, jest on klasyfikowany na cztery kategorie: turkus porcelanowy, turkus zielony, turkus żelazny i turkus piankowy (rysunek 6-29).

(1) Porcelanowy turkus

Turkus porcelanowy to najwyższej jakości i najtwardszy rodzaj turkusu, o twardości, która jest największa wśród wszystkich odmian turkusu, w zakresie 5-6. Kolor turkusu porcelanowego jest zwykle czysto błękitny lub niebiesko-zielony, o gęstej strukturze, a po wypolerowaniu ma porcelanowe wykończenie, wykazując silny porcelanowy połysk. Porcelanowy turkus jest rodzajem turkusu premium.

(2) Zielony turkus

Zielony turkus jest stosunkowo powszechną odmianą, o kolorach od niebiesko-zielonego do groszkowo-zielonego. Ma wysoką twardość, ustępując jedynie turkusowi porcelanowemu, z silnym połyskiem, delikatną teksturą i jakością nieco niższą niż turkus porcelanowy.

(3) Turkusowy drut żelazny

Odmiana ta jest błękitna, niebiesko-zielona i fasolkowo-zielona. W turkusie drobne, czarno-brązowe żyły rudy żelaza są rozmieszczone we wzór przypominający siatkę, dzięki czemu niebieski lub zielony turkus wykazuje czarny wzór siatki lub teksturę przypominającą żyłę, znaną jako turkusowy drut żelazny. Żyły limonitu są określane jako "drut żelazny". "Im wyraźniejszy i bardziej wyrazisty wzór drutu żelaznego, tym lepiej, tworząc naturalne wzory na turkusie, które przypominają linie atramentu, piękne i niepowtarzalne. Turkus z pięknymi wzorami pajęczyny można również uznać za produkt wysokiej jakości.

(4) Pianka turkusowa

Po wietrzeniu i utracie wilgoci staje się księżycowo biały, ma niską wartość i twardość poniżej 4,5, którą można zarysować małym nożem. Ponieważ ten rodzaj turkusu jest miękki i luźny, tylko większe kawałki mają jakąkolwiek praktyczną wartość, co czyni go turkusem najniższej jakości. Często poddaje się go obróbce wtryskowej, woskowaniu i barwieniu, aby poprawić jego jakość i wygląd, umożliwiając wykorzystanie go jako kamienia szlachetnego.

3. Optymalizacja obróbki i metody identyfikacji turkusu

Ze względu na luźną strukturę naturalnego turkusu, jest on zwykle wzmacniany metodami takimi jak wypełnianie żywicą lub woskiem, co również poprawia jego stabilność. W przypadku niektórych jasnych turkusów kolor można również poprawić poprzez barwienie. Typowe metody optymalizacji turkusu obejmują barwienie, wypełnianie żywicą, wypełnianie woskiem, formowanie, rekonstrukcję i optymalizację gęstości.

(1) Zabieg barwienia

Cel leczenia: Zmiana wyglądu i wzmocnienie koloru turkusu. Po utracie wilgoci turkus staje się jaśniejszy i ma luźną strukturę, co ułatwia jego barwienie. Jasnozielone i jasnoniebieskie turkusy mogą być barwione w celu wzmocnienia ich koloru przy użyciu barwników anilinowych.

Metoda identyfikacji barwionego turkusu obejmuje głównie powiększoną inspekcję. Barwiony turkus jest nienaturalny; barwiony turkus na rynku często wydaje się głęboko niebiesko-zielony lub głęboko zielony, z nadmiernie żywymi kolorami skoncentrowanymi w szczelinach. Po barwieniu kolor powierzchni jest głęboki, podczas gdy kolor wewnętrzny jest jaśniejszy. Rozkład kolorów po barwieniu jest bardziej wyraźny w przypadku turkusów z żyłami żelaza, a powiększona inspekcja ujawnia koncentrację kolorów w miejscach żył żelaza. (Rysunek 6-30).

Barwione kolory turkusu są niestabilne i z czasem blakną. Jeśli kropla amoniaku zostanie nałożona na niepozorny obszar barwionego turkusu, wyblaknie, odsłaniając oryginalne zielone i białe kolory.

(2) Wypełnianie wtryskowe

① Wstrzykiwanie żywicy i wosku:

Wstrzykiwanie żywicy i wosku jest przeznaczone głównie do turkusów o luźnej strukturze. Obróbka żywicą lub woskiem sprawia, że naturalna struktura turkusu staje się gęsta, zwiększając jego stabilność. Cechą identyfikacyjną jest to, że kolor turkusu poddanego wypełnieniu nie jest trwały; z czasem wyblaknie, a po kilku sekundach sondowania gorącą igłą żywica i wosk wyciekną na powierzchnię, ukazując wyraźny żywiczny lub woskowy połysk (rysunek 6-31).

② Formowanie wtryskowe:

Formowanie wtryskowe dzieli się na wtryskiwanie bezbarwnego plastiku i kolorowego plastiku, wtryskiwanie jasnego lub białego turkusu w celu zmiany jego koloru i struktury, dzięki czemu jego struktura jest gęstsza, a kolor bardziej żywy.

Metodę wykrywania można przetestować za pomocą gorącej igły w niepozornych miejscach. Poszukaj pęknięć i wgłębień, a następnie zbadaj je gorącą igłą; niektóre tworzywa sztuczne wydzielają ostry zapach po podgrzaniu, a ten rodzaj turkusu ma zwykle gęstość względną mniejszą niż 2,76; twardość turkusu formowanego wtryskowo jest stosunkowo niska, a powierzchnia jest podatna na zarysowania; testy spektroskopii w podczerwieni mogą wykazać silną absorpcję spowodowaną przez plastik przy 1450 cm^-1 i 1500 cm^-1podczas gdy w nowszych odmianach formowanych wtryskowo, silna absorpcja przy 1725 cm-^-1 może pojawić się podczas testów spektroskopii w podczerwieni.

(3) Zrekonstruowany turkus

Zrekonstruowany turkus jest wykonany z połamanych kawałków turkusu, mikrocząstek turkusu, niebieskich materiałów proszkowych i niektórych środków wiążących sprasowanych razem w określonej temperaturze i ciśnieniu. Ściśle mówiąc, zrekonstruowany turkus powinien być określany jako imitacja turkusu. Zrekonstruowany turkus jest identyfikowany głównie na podstawie następujących aspektów:

① Struktura i kolor:

Zrekonstruowana powierzchnia turkusu ma wyraźny porcelanowy połysk, a pod powiększeniem widoczna jest drobnoziarnista struktura. Rozkład linii żelaza jest nieregularny, a czasami rozkład kolorów jest również nierównomierny (rysunek 6-32).

Eksperyment z kwasem:

Zrekonstruowany turkus wydaje się niebieski ze względu na obecność związków miedzi. Sole miedzi mogą rozpuszczać się w kwasie solnym; zrekonstruowany turkus wyblaknie, gdy kwas kapnie na powierzchnię i zostanie przetarty białym wacikiem.

(4) Optymalizacja gęstości

Optymalizacja gęstości dotyczy głównie naturalnego turkusu z wieloma porami i luźną strukturą, aby poprawić jego gęstość, zwiększając teksturę, połysk i twardość turkusu w pobliżu i na powierzchni.

Najczęściej stosowaną technologią optymalizacji gęstości jest metoda obróbki elektrochemicznej. Większość turkusów "Sleeping Beauty" pojawiających się na krajowym rynku biżuterii została poddana elektrochemicznej optymalizacji. Na początku turkus poddany obróbce elektrochemicznej miał jasne kolory powierzchni, ograniczone do bardzo płytkiej warstwy powierzchniowej. W przypadku wielokrotnej obróbki elektrochemicznej, kolor może przeniknąć do wnętrza turkusu.

Metoda obróbki elektrochemicznej poprawia turkus w oparciu o zmiany w jego strukturze podczas procesu elektrolizy. Podczas elektrolizy woda krystalizacyjna i zaadsorbowana woda w turkusie są poddawane elektrolizie w celu wytworzenia wielu hydroksylów (-OH), a hydroksyle (-OH) w ogniwie elektrolitycznym mogą również nieznacznie przenikać do turkusu. Te hydroksyle (jeden OH) połączą wszystkie izolowane oktaedry w strukturze turkusu w pary oktaedryczne, dzięki czemu struktura turkusu będzie gęstsza, a kolor bardziej żywy.

4. Identyfikacja turkusu i podobnych kamieni szlachetnych

(1) Charakterystyka identyfikacyjna naturalnego turkusu

Naturalny turkus ma strukturę kryptokrystaliczną, bez struktury ziarnistej obserwowanej w powiększeniu, a powierzchnia często zawiera cząstki pirytu i limonitu występujące w żyłach. Współczynnik załamania światła turkusu wynosi 1,62, przy gęstości względnej 2,60 -2,70, a pod spektroskopem występują dwie linie absorpcyjne w obszarze niebieskim przy 432 nm i 420 nm.

(2) Cechy identyfikacyjne syntetycznego turkusu

Większość syntetycznych turkusów dostępnych na rynku jest produkowana przy użyciu metody syntezy Gilsona. Struktura syntetycznego turkusu jest drobnoziarnista, a przy 50-krotnym powiększeniu wykazuje strukturę ziarnistą (rysunek 6-33). Współczynnik załamania światła wynosi 1,60, gęstość względna wynosi 2,70 i nie ma linii absorpcyjnych w niebieskim obszarze pod spektroskopem. Nałożenie kwasu na niepozorne obszary syntetycznego turkusu może zmienić niebieski syntetyczny turkus na zielony, ponieważ syntetyczny turkus często zawiera związki miedzi, które mogą rozpuszczać się w kwasie solnym.

(3) Cechy identyfikacyjne chrysocolla

Kolor chryzokoli jest niebieski, błękitny i zielony z cętkowaniem. Współczynnik załamania światła wynosi 1,50, gęstość względna wynosi od 2,0 do 2,5, a twardość w skali Mohsa wynosi 4. Dlatego niski współczynnik załamania światła, niska gęstość i charakterystyka koloru odróżniają chryzokolę od turkusu.

(4) Charakterystyka identyfikacyjna barwionego magnezytu

Struktura barwionego magnezytu jest gęsta i blokowa, znacznie różniąca się od ziarnistej struktury turkusu. W powiększeniu barwnik jest obserwowany wzdłuż szczelin.

Szczeliny są skoncentrowane i mają jasnobrązowy kolor pod filtrem Charlesa. Współczynnik załamania światła waha się znacznie, około 1,60, przy gęstości względnej 3,00-3,12.

(5) Cechy identyfikacyjne barwionego chalcedonu

Barwiony chalcedon ma warstwową strukturę i cętkowany kolor. W powiększeniu barwnik w barwionym chalcedonie jest skoncentrowany w szczelinach, pojawiając się w kolorze czerwonym lub jasnobrązowym pod filtrem Charlesa. Współczynnik załamania światła wynosi 1,53, a gęstość względna między 2,60 a 2,63.

(6) Właściwości identyfikacyjne szkła

Szkło nie ma ziarnistej struktury turkusu. Pod powiększeniem można zobaczyć bąbelki docierające do powierzchni w małych półkulistych otworach, a w punktach załamania widoczne są pęknięcia przypominające muszle. Współczynnik załamania światła różni się znacznie, od 1,40 do 1,70, a gęstość względna może osiągnąć 3,30.

Sekcja VII Lapis Lazuli

Angielska nazwa lapis lazuli to "lapis", wywodząca się z łaciny. Według źródeł, lapis lazuli został wprowadzony do Chin z Afganistanu przez "Jedwabny Szlak". "Zwykle występuje w formie kruszywa, prezentując gęstą, blokową i ziarnistą strukturę. Kolory są ciemnoniebieskie, fioletowo-niebieskie, błękitne, zielonkawo-niebieskie i tak dalej. Lapis lazuli jest również głównym surowcem do produkcji naturalnych niebieskich pigmentów. W starożytnej Grecji i Rzymie noszenie lapis lazuli było uważane za symbol bogactwa. Podczas panowania dynastii Qing w Chinach, lapis lazuli stał się ozdobą kapeluszy urzędników dworskich i był używany do obnoszenia się ze swoją tożsamością i statusem.

1. Charakterystyka gemmologiczna Lapis Lazuli

Lapis lazuli to skała składająca się głównie z minerałów lapis lazuli, zawierająca niewielkie ilości zanieczyszczeń, takich jak piryt i kalcyt, tworząc kryptokrystaliczny agregat. Ze względu na niewielką ilość kalcytu, kolor powierzchni często pojawia się z białymi plamami. Rozszczepienie nie jest rozwinięte, pęknięcie jest nierówne, a smuga jest jasnoniebieska. Emituje pomarańczowe punkty światła w długofalowym świetle ultrafioletowym i białą fluorescencję w krótkofalowym świetle ultrafioletowym. Pod filtrem Charlesa wydaje się jasnoczerwony, ze szklistym do woskowego połyskiem, współczynnikiem załamania światła 1,502 ~ 1,505 i ciężarem właściwym od 2,7 do 2,9.

Źródła lapisu lazuli obejmują Afganistan, Stany Zjednoczone, Mongolię, Myanmar i Chile, wśród których afgański lapis lazuli jest najbardziej znany. Lapis lazuli ma zazwyczaj kolor niebieski, przy czym najlepszej jakości jest głęboki, czysty i jednolity niebieski. Białe linie lub białe plamy w kolorze zmniejszają koncentrację, czystość i jednolitość koloru.

2. Obróbka optymalizacyjna i metody identyfikacji Lapis Lazuli

Główne metody optymalizacji obróbki lapis lazuli to wypełnianie woskiem, barwienie i klejenie.

(1) Woskowanie wypełnienie

Wosk jest nakładany na szczeliny powierzchni lapis lazuli w celu poprawy wyglądu i wypełnienia szczelin.

Główne cechy identyfikacyjne: Po wypełnieniu woskiem lapis lazuli ma woskowy połysk, obszary pokryte woskiem mają niższą twardość, a na powierzchni widoczne są rysy; w miejscach, gdzie warstwa wosku złuszczyła się, w zagłębieniach gromadzi się wosk, który można zeskrobać stalową igłą (Rysunek 6-34).

(2) Zabieg barwienia

Niebieski barwnik jest używany do zmiany wyglądu koloru gorszego lapis lazuli, poprawiając jakość i wartość handlową naturalnego lapis lazuli.

Główne cechy identyfikacyjne: barwiony lapis lazuli jest ciemniejszy, a kolor koncentruje się w szczelinach powierzchni. Przecieranie wacikiem zamoczonym w acetonie może zmienić kolor wacika na niebieski. Jeśli wydaje się woskowany, warstwa wosku powinna zostać usunięta przed przetarciem powierzchni barwionego lapis lazuli bawełnianym wacikiem.

(3) Łączenie Leczenie

Rozdrobnij gorsze lapis lazuli i połącz je z plastikiem, aby uzyskać duży ogólny wygląd lapis lazuli.

Główne cechy identyfikacyjne: Klej lapis lazuli wykazuje wyraźną ziarnistą strukturę z nierównomiernym rozkładem kolorów pod powiększeniem. Po dotknięciu gorącą igłą wydziela ostry, plastikowy zapach.

(4) Cechy identyfikacyjne syntetycznego lapis lazuli i naturalnego lapis lazuli

Wygląd syntetycznego lapis lazuli jest podobny do wyglądu naturalnego lapis lazuli, a główne cechy identyfikacyjne są następujące:

Kolor:

Rozmieszczenie jest stosunkowo jednolite, bez charakterystycznego cętkowanego rozmieszczenia występującego w większości naturalnych lapis lazuli.

② Struktura:

Drobnoziarnista struktura; jeśli w syntetycznym lapis lazuli znajdują się cząstki pirytu, krawędzie cząstek pirytu są na ogół bardzo proste i równomiernie rozmieszczone w całym kamieniu szlachetnym; w naturalnym lapis lazuli piryt jest rozmieszczony losowo, a kształty cząstek są nieregularne.

③ Gęstość:

Gęstość względna syntetycznego lapis lazuli jest niższa niż gęstość względna naturalnego lapis lazuli i wynosi 2,70.

3. Identyfikacja cech Lapis lazuli i powszechnych imitacji

(1) Sodalit

Sodalit ma podobny kolor do lapis lazuli, ale można go odróżnić strukturalnie. Sodalit ma gruboziarnistą strukturę krystaliczną, podczas gdy lapis lazuli jest głównie kryptokrystalicznym agregatem o drobnoziarnistej strukturze; sodalit może czasami wykazywać rozszczepienie i ma wyższą przezroczystość niż lapis lazuli; względna gęstość sodalitu (2,15 -2,35) jest znacznie niższa niż gęstość lapis lazuli (2,7 -2,9), co wystarcza do ich rozróżnienia. Sodalit często zawiera białe plamki lub wzory mineralne i rzadko ma wtrącenia pirytu (ryc. 6-35).

(2) Barwione jasper (szwajcarski lapis lazuli)

Rozkład kolorów barwionego jaspisu jest nierównomierny, wzbogacony w paski i plamy, bez obecności pirytu, a pęknięcie przypomina muszlę; zwykle nie wykazuje czerwonawo-brązowego koloru pod filtrem polaryzacyjnym; ma wyższy współczynnik załamania światła i niższą gęstość; w testach smugowych smuga naturalnego lapis lazuli jest jasnoniebieska, podczas gdy jaspis nie pozostawia smugi.

(3) Szkło

Niebieskie szkło używane do imitacji lapis lazuli nie ma ziarnistej struktury lapis lazuli. Może zawierać pęcherzyki i wirujące tekstury, a na pękniętej powierzchni widoczne jest pęknięcie przypominające muszlę.

(4) Barwiony marmur

Pod powiększeniem można zaobserwować, że kolor barwionego marmuru jest skoncentrowany w szczelinach i na granicach ziaren, a barwnik można zetrzeć acetonem. Barwiony marmur ma niższą twardość i można go łatwo zarysować nożem.

Sekcja VIII Fluoryt

1. Charakterystyka gemmologiczna fluorytu

Fluoryt lub fluoryt jest stosunkowo powszechnym minerałem, który może współistnieć z innymi minerałami. Należy do izometrycznego systemu krystalicznego, z ośmiościennymi i sześciennymi powszechnymi formami krystalicznymi. Kryształy mają szklisty połysk, są kruche, mają twardość 4 w skali Mohsa i temperaturę topnienia 1360 ℃, z doskonałym rozszczepieniem. Niektóre próbki mogą fluoryzować pod wpływem tarcia, ogrzewania lub ekspozycji na światło ultrafioletowe. Nazywa się go fluorytem, ponieważ fluoryzuje jak świetlik po wystawieniu na działanie promieni ultrafioletowych lub katodowych. Gdy fluoryt zawiera pewne pierwiastki ziem rzadkich, emituje fosforescencję, co oznacza, że po ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe lub katodowe fluoryt może świecić przez pewien czas. Produkcja fluorytu fosforyzującego nie jest duża.

Fluoryt występuje w różnych kolorach, w tym fioletowo-czerwonym, niebieskim, zielonym i bezbarwnym (rysunek 6-36). Głównym składnikiem chemicznym fluorytu jest fluorek wapnia ( CaF₂ ). Czysty fluoryt jest bezbarwny, ale często występuje w różnych kolorach z powodu różnych zanieczyszczeń. Wapń jest często zastępowany pierwiastkami ziem rzadkich, takimi jak Y i Ce, a także zawiera niewielkie ilości Fe₂O₃, SiO₂i śladowe ilości Cl, O, He.

2. Optymalizacja obróbki i metody identyfikacji fluorytu

Typowe metody optymalizacji obróbki fluorytu obejmują obróbkę cieplną, wypełnianie i napromieniowanie.

(1) Obróbka cieplna

Obróbka cieplna jest najczęstszą metodą optymalizacji fluorytu. Poprzez ogrzewanie ciemnoniebieski do czarnego fluorytu można przekształcić w lepszy niebieski, a kolor po obróbce jest bardzo stabilny. Obróbka ta jest uważana za optymalizację i nie wymaga identyfikacji.

(2) Napełnianie

Ogólnie rzecz biorąc, tworzywo sztuczne lub żywica są używane do wypełniania szczelin we fluorycie, a głównym celem jest leczenie szczelin powierzchniowych, aby zapobiec ich pojawianiu się podczas przetwarzania lub noszenia. Cechy identyfikacyjne wypełnionego fluorytu obejmują głównie następujące punkty:

① Pod powiększeniem za pomocą szkła powiększającego lub mikroskopu, szczeliny we fluorycie nie są oczywiste, a szczeliny często wykazują żywiczny połysk.

② Użycie gorącej igły do wykrywania może spowodować wytrącenie żywicy lub plastiku.

③ Obserwując fluorescencję w ultrafiolecie, tworzywo sztuczne i żywica w wypełnionych obszarach mogą wykazywać charakterystyczną fluorescencję.

(3) Napromieniowanie

Bezbarwny fluoryt może uzyskać fioletowy kolor poprzez napromieniowanie. Napromieniowany fluoryt jest niezwykle niestabilny i blaknie pod wpływem światła, więc ta metoda obróbki nie ma praktycznej ani komercyjnej wartości.

Copywrite @ Sobling.Jewelry - Producent biżuterii na zamówienie, fabryka biżuterii OEM i ODM

Heman

Ekspert ds. produktów jubilerskich --- 12 lat bogatego doświadczenia

Cześć Drogi,

Jestem Heman, tata i bohater dwójki wspaniałych dzieci. Cieszę się, że mogę podzielić się moim doświadczeniem jako ekspert w dziedzinie produktów jubilerskich. Od 2010 roku obsługiwałem 29 klientów z całego świata, takich jak Hiphopbling i Silverplanet, pomagając im i wspierając ich w kreatywnym projektowaniu biżuterii, rozwoju produktów jubilerskich i produkcji.

Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące produktu jubilerskiego, zadzwoń lub napisz do mnie, a omówimy odpowiednie rozwiązanie dla Ciebie, a otrzymasz bezpłatne próbki biżuterii, aby sprawdzić kunszt i szczegóły jakości biżuterii.

Rozwijajmy się razem!

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Kategorie postów

Potrzebujesz wsparcia w produkcji biżuterii?

Wyślij zapytanie do Sobling

Cześć Drogi,

Rozwijajmy się razem!

Podążaj za mną

Dlaczego warto wybrać Sobling?

CERTYFIKATY

Sobling przestrzega standardów jakości

Najnowsze posty

Czym jest rodowanie i jak może ono pomóc Twojej biżuterii

Czym jest rodowanie i jaką korzyść może ono przynieść Twojej biżuterii?

Heman - Ekspert ds. produktów jubilerskich 11 listopada 2025

Rodowanie tworzy na biżuterii twardą, srebrzystobiałą warstwę antykorozyjną. Zapobiega korozji, zachowuje połysk i jest odporne na zużycie. W tym poradniku wyjaśniono proces powlekania, dostępne rozwiązania oraz sposób uzyskania trwałego, błyszczącego wykończenia srebrnych i platynowych wyrobów.

Czytaj więcej "

Rysunek 3-5 Schemat systemu kolorów Munsell

Dlaczego kamienie szlachetne mają wiele kolorów? Sekrety powstawania kolorów i metody pomiaru

Heman - Ekspert ds. produktów jubilerskich 8 listopada 2024 r.

Kamienie szlachetne uzyskują swoje kolory dzięki minerałom, światłu i defektom. Dowiedz się, jak wybrać najlepsze kamienie do swojej biżuterii. Zrozum kolor, efekty świetlne i zabiegi, które sprawią, że Twoje klejnoty będą błyszczeć. Dla jubilerów, projektantów i tych, którzy kochają błyszczące rzeczy.

Czytaj więcej "

Gdzie znaleźć największe diamenty na świecie?

Heman - Ekspert ds. produktów jubilerskich 20 listopada 2025

Ten przewodnik zawiera szczegółowe informacje na temat największych na świecie surowych diamentów o masie ponad 400 karatów. Odkryj gigantyczne kamienie, takie jak Sewelô (1758 ct) z Botswany, Legenda Lesotho (910 ct) i Gwiazda Sierra Leone (969,8 ct). Dowiedz się o ich odkryciu w kopalniach, cięciu na polerowane klejnoty, kolorze D, wysokiej przejrzystości i słynnych nabywcach. Niezbędne dla profesjonalistów jubilerskich pozyskujących wyjątkowe diamenty do niestandardowych projektów i sprzedaży detalicznej.

Czytaj więcej "

Looking for the Ultimate Guide to Enamel Jewelry Making? Discover Painted Enamel & Special Techniques!

Heman - Ekspert ds. produktów jubilerskich 17 grudnia, 2025

Learn enamel techniques for stunning jewelry. Step-by-step guide covers painted enamel, grisaille, dry sieving, and special effects using tools like brushes, oils, and gold leaf. Perfect for designers and retailers to create unique, custom pieces. Master firing and glazing methods.

Czytaj więcej "

Rysunek 8-30 Zaokrąglanie trzonu pierścienia (według Klotz F, 2003)

Kompleksowy przewodnik po technologii obróbki mechanicznej biżuterii

Heman - Ekspert ds. produktów jubilerskich 13 stycznia, 2025 r.

Dowiedz się, jak powstaje biżuteria od metalu do gotowego elementu! Porozmawiamy o odlewaniu, kształtowaniu złotych arkuszy, tworzeniu rur i drutów oraz fajnym procesie zwanym tłoczeniem. Wszystko po to, by tworzyć biżuterię szybciej i lepiej. Świetne dla każdego, kto pracuje w branży jubilerskiej lub chce mieć biżuterię na zamówienie.

Czytaj więcej "

Jak zaprojektować i wykonać ręcznie oszałamiające broszki i wisiorki?

Heman - Ekspert ds. produktów jubilerskich 3 kwietnia, 2025 r.

Dowiedz się, jak wykonać broszki i wisiorki w prosty sposób. Używaj materiałów takich jak perły, jadeit i koraliki. Twórz różne kształty i style. Idealne dla sklepów jubilerskich, projektantów i sprzedawców online.

Czytaj więcej "

Jak ulepszyć swoją biżuterię za pomocą technik obróbki powierzchni?

Heman - Ekspert ds. produktów jubilerskich 4 marca 2025

Poznaj świat obróbki powierzchni biżuterii dzięki temu kompleksowemu przewodnikowi. Dowiedz się więcej o polerowaniu, galwanizacji, powlekaniu chemicznym i zaawansowanych technikach, takich jak powłoki PVD, emalia i nano-natryskiwanie. Odkryj, jak wzbogacić biżuterię o złote, srebrne i kolorowe wykończenia. Idealny dla sklepów jubilerskich, projektantów, sprzedawców e-commerce i każdego, kto chce dodać unikalne akcenty do swoich dzieł.

Czytaj więcej "

Ponadczasowe i wiecznie nowe - 5 królów świata kamieni szlachetnych

Heman - Ekspert ds. produktów jubilerskich 30 września 2024 r.

Dowiedz się więcej o kupowaniu kamieni szlachetnych. Dowiedz się więcej o diamentach, szmaragdach i szafirach. Zapoznaj się z klasami kolorów, przejrzystością i najlepszymi zakupami. Dowiedz się, jak wybierać i wyceniać kamienie szlachetne dla swojej firmy jubilerskiej lub niestandardowych projektów.

Czytaj więcej "

Fabryka biżuterii, personalizacja biżuterii, fabryka biżuterii Moissanite, biżuteria z mosiądzu miedzianego, biżuteria półszlachetna, biżuteria z klejnotów syntetycznych, biżuteria z pereł słodkowodnych, biżuteria CZ ze srebra szterlingowego, personalizacja klejnotów półszlachetnych, biżuteria z klejnotów syntetycznych

produkty wyróżnione

kategoria produktów

kategoria materiałów

Kompletny przewodnik po zoptymalizowanych kamieniach jadeitowych dla jubilerów. 8 typowych zabiegów optymalizacyjnych i metod identyfikacji kamieni jadeitowych

Kompletny przewodnik po zoptymalizowanych kamieniach jadeitowych dla jubilerów

8 Typowe zabiegi optymalizacyjne i metody identyfikacji kamieni jadeitowych

Wprowadzenie:

Spis treści

Sekcja I Jade

1. Charakterystyka gemmologiczna i klasyfikacja jadeitu

(1) A-ghandel jadeit

Kolor:

② Połysk

③ Twardość

④ Brak nieprawidłowości na powierzchni:

(2) Jadeit klasy B

(3) Jadeit klasy C

2. Optymalizacja obróbki i metody identyfikacji jadeitu

2.1 Metody i etapy obróbki cieplnej czerwonego jadeitu i jego identyfikacja

(1) Etapy obróbki cieplnej jadeitu

① Wybór materiału:

② Czyszczenie:

③ Leczenie:

④ Po leczeniu:

(2) Identyfikacja jadeitu poddanego obróbce cieplnej

2.2 Produkcja i identyfikacja jadeitu klasy C

(1) Etapy produkcji jadeitu klasy C

(2) Identyfikacja jadeitu klasy C

① Identyfikacja wizualna:

② Obserwacja w powiększeniu:

③ Zanikanie:

④ Wyświetlanie przez filtr kolorów:

⑤ Reakcja fluorescencji w ultrafiolecie:

⑥ Widmo absorpcji:

2.3 Produkcja i identyfikacja jadeitu klasy B

(1) Etapy produkcji jadeitu klasy B

① Wybór materiału:

② Obróbka zgrubna:

③ Mycie kwasem w celu usunięcia żółtego koloru:

④ Mycie alkaliczne i neutralizacja:

⑤ Suszenie:

⑥ Wypełnienie:

⑦ Polerowanie:

(2) Identyfikacja jadeitu klasy B

① Kolor, połysk i struktura kamienia szlachetnego

② Niska gęstość względna:

③ Test fluorescencji długofalowej w ultrafiolecie:

Cechy mikroskopowe:

⑤ Badanie za pomocą spektroskopii w podczerwieni

⑥ Metody specjalne:

2.4 Wybielanie i wypełnianie jadeitu

2.5 Metoda woskowania i identyfikacja jadeitu

(1) Cel woskowania

(2) Metoda przetwarzania

(3) Trwałość

(4) Cechy identyfikacyjne

2.6 Inne metody optymalizacji leczenia i identyfikacja

(1) B+C-klasa jadeit

(2) "Ubrany" jadeit

Metoda identyfikacji:

① Wygląd:

② Kontrola w powiększeniu:

③ Inne:

(3) Jadeit wysokiej jakości B

(4) Powlekany jadeit

(5) Zmontowana obróbka jadeitu

2.7 Nowe technologie i metody identyfikacji na potrzeby optymalizacji Jadeitów

(1) Malowanie natryskowe

Metody identyfikacji:

① Charakterystyka powierzchni:

② Gęstość względna:

③ Inne:

(2) Wklejanie kolorów

Cechy identyfikacyjne kolorowego jadeitu:

① Obserwacja w powiększeniu:

② Obserwacja w długofalowym świetle ultrafioletowym:

Sekcja II Nefryt

1. Charakterystyka gemmologiczna i klasyfikacja nefrytu

(1) Jade z góry

(2) Nkamyk efrytowy