Polski 
English 
Español 
Português 
Deutsch 
Italiano 
Français 
العربية 
Русский 
Bahasa Indonesia 
日本語 
한국어 
Suomi 
Svenska 
Română 
Ελληνικά 
Türkçe 
Čeština 
Magyar 
Norsk bokmål 
Jak sprawdzać i identyfikować sztuczne kamienie używane w biżuterii?
6 funkcji, na które warto zwrócić uwagę
Powszechnie wiadomo, że różne rodzaje kamieni szlachetnych poddawane są różnym procesom produkcyjnym, które dodają "pieczęć" technik produkcyjnych do oryginalnych cech kamieni szlachetnych, powodując różne stopnie zmian w ich właściwościach fizycznych i chemicznych oraz strukturach wewnętrznych. Podnosi to wymagania dotyczące prac identyfikacyjnych i zwiększa ich trudność. Jednak ze względu na znaczną różnicę w wartości między naturalnymi i syntetycznymi kamieniami szlachetnymi, identyfikacja ich różnic jest szczególnie ważna.
Jeśli chodzi o identyfikację, w celu rozróżnienia syntetycznych kamieni szlachetnych, ogólnym podejściem jest najpierw przeprowadzenie ogólnej obserwacji, następnie przeprowadzenie testów fizycznych i chemicznych, a na końcu wyciągnięcie wniosków.
Sztuczne kamienie szlachetne często dostarczają rzeczoznawcom ważnych informacji dotyczących wyglądu, pomagając zidentyfikować cechy wyróżniające i określić ich autentyczność. Treść i metody obserwacji są następujące.
Spis treści
Sekcja I Kolor
Kolor jest jednym z głównych kryteriów oceny wartości ekonomicznej kamieni szlachetnych. Idealny kolor naturalnych kamieni szlachetnych jest niezwykle rzadki i drogi, stąd praktyka sztucznej zmiany koloru wadliwych kolorowych kamieni szlachetnych lub tworzenia pięknych sztucznych kamieni szlachetnych w celu osiągnięcia dobrej równowagi między jakością a ceną.
Kolor to rodzaj fali elektromagnetycznej o określonej długości fali. Kolor sztucznych kamieni szlachetnych to mieszany kolor światła resztkowego, które kamienie szlachetne przepuszczają lub odbijają po selektywnym pochłanianiu światła o różnych długościach fal w widmie światła widzialnego. Dlatego kolor sztucznych kamieni szlachetnych można podzielić na trzy typy: kolor odbity, kolor transmitowany i temperatura barwowa. Ludzie często oceniają klasę koloru sztucznych kamieni szlachetnych na podstawie odcienia, nasycenia, jasności i kształtu koloru.
(1) Hue
Różne kolory spektralne są używane do charakteryzowania kamieni szlachetnych. Kolory kamieni szlachetnych są podzielone na dwie kategorie: kolorowe i niekolorowe. Niekolorowe obejmują czarny, biały i szary; kolorowe obejmują czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, cyjan, niebieski i fioletowy, zwykle reprezentowane przez główną długość fali.
(2) Jasność
Współczynnik transmisji wizualnej kamienia szlachetnego reprezentuje poziom jasności koloru. Jest on proporcjonalny do ilości światła docierającego do ludzkiego oka. Siła koloru zależy od współczynnika załamania światła kamienia szlachetnego, racjonalności projektu kamienia szlachetnego, gładkości powierzchni kamienia szlachetnego i głębi koloru kamienia szlachetnego.
(3) Nasycenie
Odnosi się do żywości koloru, czyli nasycenia każdej głównej długości fali (światła monochromatycznego) w widmie widzialnym. Im wyższe nasycenie światła monochromatycznego (tj. procent, jaki zajmuje ono w świetle mieszanym), tym bardziej żywy kolor kamienia szlachetnego.
(4) Rozkład kolorów
Odnosi się do formy i dystrybucji koloru w kamieniach szlachetnych.
(5) Kryteria oceny
Podczas obserwacji koloru kamieni szlachetnych konieczne jest użycie górnego oświetlenia (światła odbitego) na białym tle w celu zbadania powierzchni kamienia. Światło przechodzące nie powinno być używane do określania koloru; najlepszym źródłem światła jest światło słoneczne lub jego odpowiednik. Wynika to z faktu, że kamienie szlachetne (zwłaszcza te o czerwonych odcieniach) mogą wyglądać nieco inaczej w świetle żarowym i fluorescencyjnym.
(6) Standardy oceny
W oparciu o czynniki takie jak czystość odcienia koloru klejnotu, intensywność koloru, nasycenie koloru i jakość kształtu koloru, kolor klejnotów można podzielić na trzy poziomy: dobry, średni i średni.
Sekcja II Połysk
Połysk klejnotu odnosi się do jego zdolności do odbijania światła widzialnego od jego powierzchni, która zależy od współczynnika załamania światła klejnotu i gładkości powierzchni. Innymi słowy, połysk klejnotu jest sumą ilości odbitego i przepuszczonego światła. Połysk kamieni szlachetnych można podzielić na:
(1) Metaliczny połysk
Rodzaj połysku występujący na powierzchniach metalicznych, gdzie współczynnik załamania światła klejnotu jest większy niż 3. Przykłady obejmują naturalne złoto, naturalne srebro i hematyt.
(2) Diamentowy połysk
Współczynnik załamania światła kamieni szlachetnych wynosi zazwyczaj około 2,0-2,6, o czym świadczy rodzaj połysku widoczny na powierzchni diamentów.
(3) Sub-diamentowy połysk
Współczynnik załamania światła kamieni szlachetnych wynosi około 1,9-2,0, plasując się pomiędzy diamentem a szklanym połyskiem, takim jak cyrkonia.
(4) Szklany połysk
Współczynnik załamania światła kamieni szlachetnych wynosi 1,54-1,90, wykazując połysk podobny do tego odbijanego przez szklane powierzchnie. Większość kamieni szlachetnych, takich jak kryształy, korund, szmaragdy i ich syntetyczne odpowiedniki, należy do tego typu.
(5) Podszklany połysk
Współczynnik załamania światła kamieni szlachetnych wynosi 1,21-1,54, a zdolność odbijania światła jest nieco niższa niż w przypadku połysku szkła, ale wyższa niż w przypadku połysku ziemistego (którego kamienie szlachetne nie posiadają), takiego jak opal i fluoryt.
(6) Specjalny połysk
Niektóre kamienie szlachetne mają specjalne struktury, które mogą tworzyć unikalne połyski inne niż te wymienione powyżej, takie jak perłowy połysk (mglista opalizacja), jedwabisty połysk (spowodowany włóknistymi agregatami, takimi jak tygrysie oko), tłusty połysk (jak bursztyn) i asfaltowy połysk (jak jet i inne czarne kamienie szlachetne).
Połysk kamieni szlachetnych często zmienia się po polerowaniu, a w większości przypadków wzrasta.
Sekcja III Gęstość
Gęstość odnosi się do masy na jednostkę objętości. Gęstość = masa/objętość
Różne substancje mają różną gęstość. Wielkość gęstości zależy od masy atomowej pierwiastków składowych, promienia atomowego lub jonowego oraz metody upakowania.
(1) Metoda obliczania
Analizując skład i strukturę kamienia szlachetnego, należy obliczyć sumę mas atomowych pierwiastków w krystalicznym wzorze chemicznym kamienia szlachetnego (M), liczbę cząsteczek w komórce elementarnej odpowiadającej krystaliczno-chemicznemu wzorowi (Z) oraz objętość komórki elementarnej (V). Zgodnie z tym wzorem można obliczyć gęstość kamienia szlachetnego (Dm)
Dm=MZ×1.6608-10-24/V
(2) Metoda ważenia
① Zważyć masę kamienia szlachetnego w powietrzu (m);
② Zważyć masę kamienia szlachetnego w cieczy (m1) ;
③ Obliczenie różnicy mas między m i m1(m-m1) ;
④ Reprezentacja wyniku.
Oblicz wartość gęstości na podstawie wzoru.
ρ=m/m-m1×ρ0
W formule:
ρ to gęstość próbki w temperaturze pokojowej (g/cm)3), m jest masą próbki w powietrzu (g);
m1 jest masą próbki w cieczy (g);
ρ0 to gęstość cieczy w różnych temperaturach (g/cm)3) .
(3) Metoda porównawcza
① Przygotować ciecz o jednakowej masie i gęstości 2,57 g/cm.32,67 g/cm33,05 g/cm3 3,32 g/cm3 do użytku;
② Za pomocą pęsety całkowicie zanurzyć oczyszczoną próbkę w cieczy o znanej gęstości;
③ Oprzeć pęsetę o wewnętrzną stronę pojemnika z płynem, aby uwolnić pęcherzyki powietrza;
④ Zanurzenie próbki w ciężkiej cieczy i zwolnienie pęsety w celu oszacowania gęstości próbki.
- Próbka tonie, co wskazuje, że jej gęstość jest większa niż gęstość ciężkiej cieczy;
- Próbka unosi się, wskazując, że jej gęstość jest mniejsza niż gęstość ciężkiej cieczy;
- Próbka unosi się w ciężkiej cieczy, a jej gęstość jest prawie równa gęstości ciężkiej cieczy.
W oparciu o prędkość, z jaką próbka unosi się lub opada w ciężkiej cieczy, należy stale zmieniać ciężką ciecz, aż jej gęstość będzie bardzo zbliżona do gęstości próbki.
Sekcja IV Specjalne efekty optyczne
Specjalne efekty optyczne kamieni szlachetnych powstają w wyniku odbicia (załamania, rozproszenia) światła przez wtrącenia, selektywnej absorpcji światła lub interferencji światła.
1. Specjalne efekty optyczne wywoływane przez odbicie światła (załamanie, rozproszenie)
① Efekt kociego oka
Pod wpływem oświetlenia fasetowane kamienie szlachetne wykazują jedwabiste pasma światła, które mogą poruszać się równolegle na ich powierzchni, przypominając tęczówkę kociego oka. Kamienie takie jak chryzoberyl, turmalin, beryl, apatyt, kwarc, piroksen i syntetyczne kocie oko często wykazują efekt kociego oka.
② Efekt gwiezdnego światła
Zakrzywione kamienie szlachetne, gdy są oświetlone, wyświetlają przecinające się pasma światła na ich powierzchni, przypominające światło gwiazd na nocnym niebie, stąd nazywane są efektem światła gwiazd. Istnieją odmiany trójpromieniowe, czteropromieniowe, sześciopromieniowe, dziesięciopromieniowe i dwunastopromieniowe itp. Kamienie szlachetne wykazujące efekt światła gwiazd obejmują między innymi diopsyd, granat, rubin, szafir i syntetyczny czerwono-niebieski szafir.
③ Efekt samorodka
Kamień szlachetny zawiera dużą liczbę nieprzezroczystych lub półprzezroczystych stałych wtrąceń, takich jak mika, piryt, hematyt, płatki metalu itp. ułożone w równoległych bliźniaczych płaszczyznach krystalicznych, które w świetle odbijają gwiaździste, jasne i żywe zjawisko koloru. Przykłady obejmują kamień słoneczny, kwarc gwiaździsty i kamień Nugget.
2. Efekty specjalne wytwarzane przez selektywną absorpcję światła
Efekt zmiany koloru: Zjawisko, w którym kamienie szlachetne wykazują różne kolory pod wpływem różnych źródeł światła, nazywane jest efektem zmiany koloru. Przykłady obejmują aleksandryt, szafir, turmalin, syntetyczny aleksandryt itp.
3. Efekty specjalne wytwarzane przez interferencję światła
① Efekt gry kolorów
Gdy kamień szlachetny ma blaszkowatą strukturę bliźniaczą lub zawiera niezliczoną ilość regularnie ułożonych kulistych cząstek krzemionki, opalizujące zjawisko migotania pod wpływem światła nazywane jest efektem gry kolorów. Przykłady obejmują labradoryt, opal, opal syntetyczny itp.
② Efekt halo
Powietrze lub wilgoć wypełniająca pęknięcia, rozszczepienia lub szczeliny w kamieniach szlachetnych powoduje interferencyjne opalizowanie pasków koloru po oświetleniu, znane jako efekt halo, który jest często widoczny w kwarcu.
4. Efekt sztucznej opalizacji
Ulepszenia kamieni szlachetnych mogą wykazywać unikalne efekty optyczne, których nie można znaleźć w naturalnych kamieniach szlachetnych, takie jak opalizujące zjawisko metalicznych powłok.
Ponadto sztuczne specjalne efekty optyczne, takie jak efekt sztucznego kociego oka, efekt światła gwiazd, efekt zmiany koloru itp., o ile są uważnie obserwowane, różnią się od specjalnych efektów optycznych naturalnie tworzonych w naturalnych klejnotach i wyglądają szczególnie jasno, nienaturalnie, nie są żywe i sztywne.
Copywrite @ Sobling.Jewelry - Producent biżuterii na zamówienie, fabryka biżuterii OEM i ODM
Sekcja V Cechy zewnętrzne
1. Cechy powierzchni
Po obróbce klejnotu za pomocą ulepszonych procesów, jego powierzchnia często zachowuje mikroskopijne cechy, których nie ma w naturalnych klejnotach. . Na przykład na powierzchni poddanych obróbce w wysokiej temperaturze i pod wysokim ciśnieniem klejnotów widoczne są wżery korozyjne; po napromieniowaniu cząstkami o wysokiej energii na powierzchni pojawią się kolorowe plamy. Barwione lub wypełnione, pigmenty lub wypełnienia rozmieszczone w pęknięciach lub porach kamieni szlachetnych; Silne oczyszczanie kwasowe (alkaliczne), na powierzchni klejnotów (jadeitu) pojawią się pęknięcia sieciowe.
Cechy powierzchni diamentów syntetyzowanych metodą katalizatora krystalicznego mogą się różnić ze względu na zmiany warunków wzrostu. Gdy temperatura jest zbyt niska, krawędzie kryształu często wystają, podczas gdy środek jest wklęsły, a niektóre mogą mieć całą wklęsłą powierzchnię; gdy temperatura jest zbyt wysoka, nowo utworzone powierzchnie kryształu rozpuszczają się, a krawędzie rozpuszczają się jako pierwsze, powodując zaokrąglenie całego kryształu; w odpowiednich warunkach temperaturowych powierzchnie kryształu są gładkie, a krawędzie kryształu są proste. Dodatkowo, na zsyntetyzowanej powierzchni {111} diamentu, trójkątne wypukłości i spiralne wzory mogą pojawić się na sześciennych lub ośmiościennych powierzchniach kryształu, rozciągających się w kierunku {110}.
2. Cechy formacji
Wysokiej jakości kryształy sztucznych kamieni szlachetnych są często uzależnione od sprzętu produkcyjnego, systemów kontroli, orientacji wzrostu i szybkości krystalizacji podczas procesu wzrostu, zwłaszcza w przypadku form krystalicznych syntetycznych kamieni szlachetnych, sztucznych kamieni szlachetnych i zrekonstruowanych kamieni szlachetnych.
(1) Charakterystyka sztucznych kamieni szlachetnych formowanych metodą fuzji płomieniowej
Kryształy wyhodowane metodą fuzji płomieniowej, gdy znajdują się w stanie ciągłej rotacji, będą miały różną grubość, jeśli rozkład temperatury będzie nierównomierny w poziomie i w pionie, co poważnie wpłynie na kształt kryształu po krystalizacji. Jeśli prędkość podawania, temperatura i prędkość opadania są dobrze skoordynowane podczas procesu wzrostu, powstałe kryształy w kształcie gruszki będą miały wypukłą górną powierzchnię; jeśli koordynacja jest słaba, a ciepło niewystarczające, kształt gruszki będzie miał płaską górną powierzchnię; gdy jest poważnie niezrównoważony, ze znacznym brakiem ciepła i nadmiernym ciśnieniem tlenu, górna powierzchnia kształtu gruszki będzie wklęsła, a kryształy z wklęsłym wierzchołkiem doświadczają dużych naprężeń i są podatne na pękanie. Kryształy wyhodowane metodą fuzji płomieniowej często wykazują linie wzrostu w kształcie łuku i wewnętrzne pasma kolorów, a czasami pęknięcia pojawiają się pionowo wzdłuż osi kryształu (np. w syntetycznym spinelu).
(2) Charakterystyka sztucznych kamieni szlachetnych formowanych metodą hydrotermalną
Metoda hydrotermalna pozwala wyhodować stosunkowo doskonałe, wysokiej jakości duże kryształy, podobne do naturalnych kamieni szlachetnych. Czynniki takie jak przesycenie roztworu, właściwości i stężenie mineralizatorów, temperatura i różnica temperatur w strefie wzrostu, ciśnienie i stopień wypełnienia w pojemniku, orientacja kryształu nasiennego, materiały hodowlane, zanieczyszczenia i przegrody konwekcyjne wpływają na rozmiar, jakość i kształt kryształów. Jednak ze względu na różne wpływy środowiska podczas procesu wzrostu, kryształy syntetyczne mogą wykazywać różne stopnie defektów, takie jak bliźniaki, wtrącenia, dyslokacje, tunele wytrawiania i prążki wzrostu. W oparciu o charakterystykę wyglądu bliźniaków, można je podzielić na cztery typy: bliźniaki wklęsłe, bliźniaki wielościenne, bliźniaki wybrzuszone i bliźniaki przypominające puch.
Czerwone (niebieskie) kryształy kamieni szlachetnych syntetyzowane metodami hydrotermalnymi są przeważnie grubymi płytkami lub płytkami, przy czym powszechnymi formami są sześciokątne bipiramidy {224(_)1} i {224(_)3}, a następnie romboedry {011(_)1}, sporadycznie obserwowane są złożone bipiramidy trygonalne {358(_)1}, {134(_)1} i równoległe podwójne powierzchnie {0001}. Różne wzory wzrostu są powszechnie rozwijane na heksagonalnych powierzchniach kryształów bipiramidalnych, przy czym bardziej powszechne są wzgórza wzrostu w kształcie języka lub kropli, schodkowe tarasy wzrostu, tekstury wzrostu przypominające siatkę i nieregularne prążki wzrostu z okazjonalnymi promienistymi włóknistymi paskami. Chociaż kolory hydrotermalnie syntetyzowanych kamieni szlachetnych korundu są jednolite, a kryształy są błyszczące i przezroczyste, niektóre kryształy mogą wykazywać zjawisko pękania. Na przykład, pękanie syntetyzowanych kryształów rubinu może wystąpić na dwa sposoby: jeden wzdłuż powierzchni kryształu nasiennego, a drugi przedstawiający nieregularne pękanie przypominające siatkę na powierzchni kryształu (2243), podczas gdy pękanie syntetyzowanych kryształów żółtego szafiru może wystąpić w trzech sytuacjach: po pierwsze,
dwie grupy pęknięć wzdłuż kierunku rombu kryształu; po drugie, pęknięcia wzdłuż środka płytki kryształu nasiennego; i po trzecie, pęknięcia wzdłuż interfejsu między kryształem nasiennym a kryształem.
(3) Charakterystyka morfologiczna sztucznych kamieni szlachetnych metodą strumieniową
Kamienie szlachetne wyhodowane metodą strumieniową, podobnie jak metodą hydrotermalną, mają mniejsze rozmiary kryształów. Wysokie naprężenia wewnętrzne często prowadzą do fragmentacji kryształów i destrukcyjnych przejść fazowych. Powierzchnie kryształów są często pokryte składnikami topnika, z prostymi paskami wzrostu, wzgórzami wzrostu lub liniami spiralnymi.
(4) Charakterystyka sztucznych kamieni szlachetnych wytwarzanych metodą ciągnięcia
Kamienie szlachetne wyhodowane metodą ciągnięcia są cylindryczne, ze śladami kryształów nasiennych, a interfejsy mają dyslokacje i zakrzywione paski wzrostu.
(5) Charakterystyka sztucznych kamieni szlachetnych wytwarzanych metodą topienia
Kryształy wyhodowane metodą prowadzenia stopu są kryształami kształtowymi. Metoda ta może bezpośrednio wyciągać druty, rury, pręty, arkusze, płyty i różne inne specjalne kształty kryształów ze stopu, a ich wymiary mogą być dokładnie dostosowane do wymagań użytkowania. Jednakże, ponieważ metoda kierowania stopem wykorzystuje kryształy nasienne, podobnie jak metoda wyciągania kryształów, wyhodowane kryształy wykazują ślady kryształów nasiennych.
(6) Charakterystyka sztucznych kamieni szlachetnych wytwarzanych metodą wysokotemperaturową i wysokociśnieniową
Syntetyczne diamenty wyhodowane metodami wysokotemperaturowymi i wysokociśnieniowymi mają zazwyczaj sześcienne i ośmiościenne formy krystaliczne. Podczas procesu wzrostu, jeśli ciśnienie pozostaje stałe, a gradient temperatury jest duży, forma kryształu jest ośmiościanem otoczonym tylko powierzchniami {111}, często wykazującymi {110}, {113} i inne powierzchnie kryształu o wysokim indeksie; jeśli temperatura pozostaje stała, a ciśnienie wzrasta, forma kryształu diamentu zmieni się z ośmiościennej na sześcienną; gdy ciśnienie pozostaje stałe, a temperatura wzrasta, forma kryształu diamentu zmieni się z sześciennej na ośmiościenną. Diamenty syntetyzowane metodą "BARS" wykazują sześciościenną formę krystaliczną lub wykazują niewielkie zniekształcenia w formie krystalicznej (np. nierównomierny rozwój, brak pewnej powierzchni krystalicznej lub nierówne powierzchnie krystaliczne itp.
Sekcja VI Funkcje wewnętrzne
Wewnętrzne cechy kamieni szlachetnych, zwłaszcza cechy inkluzji, są najbardziej charakterystyczne, a następnie wewnętrzne pęknięcia, rozszczepienia i aureole dyfuzyjne.
1. Włączenia
Inkluzje mają największe znaczenie dla identyfikacji, zwłaszcza w odróżnianiu kamieni naturalnych od syntetycznych i identyfikacji tego samego rodzaju kamieni szlachetnych różnego pochodzenia. Można je sklasyfikować w oparciu o ich stan istnienia na trzy typy: gazowy, ciekły i stały oraz w oparciu o ich sekwencję generowania na trzy kategorie: pierwotną, syngenetyczną i epigenetyczną.
(1) Wtrącenia naturalnych kamieni szlachetnych
Sztucznie modyfikowane kamienie szlachetne często zachowują (resztkowe) wtrącenia naturalnych kamieni szlachetnych (lub syntetycznych kamieni szlachetnych). Są to wtrącenia tego samego lub różnych typów zawarte w naturalnym kamieniu szlachetnym podczas krystalizacji. Wtrącenia te są losowo łączone w głównym krysztale, z różnymi układami, rozmiarami i kształtami. Badanie inkluzji jest fascynującym i wysoce edukacyjnym tematem w gemmologii. Wzory inkluzji mogą dostarczyć cennych informacji na temat fizycznego i chemicznego środowiska podczas wzrostu głównego kryształu; inkluzje kamieni szlachetnych o różnym pochodzeniu są dla nich unikalne, więc inkluzje konkretnych kamieni szlachetnych z unikalnych lokalizacji często charakteryzują ten kamień szlachetny i jego pochodzenie.
① Klasyfikacja wtrąceń według fazy
- Wtrącenia ciekłe i gazowe znajdują się w pustych przestrzeniach głównego kryształu, które mogą przybierać różne formy, w tym puste przestrzenie, okrągłe, owalne, w kształcie klina lub poroża. Różnią się one wielkością, przy czym większe z nich są widoczne gołym okiem. Dla porównania, mniejsze mogą być niewidoczne pod mikroskopem, pojawiając się jako małe kropki rozmieszczone regularnie lub nieregularnie. Gdy są liczne, mogą powodować, że główny kryształ wydaje się mętny lub mleczny, wpływając na jego przezroczystość.
- Wtrącenia stałe mogą być krystaliczne lub amorficzne. Wtrącenia amorficzne (szklane) są również przechowywane w pustych przestrzeniach lub wnękach, wypełniając całą przestrzeń lub jej część, zwykle wymagając mikroskopu do obserwacji. Jest to bardziej powszechne w kamieniach szlachetnych syntetyzowanych przez kondensację magmy lub topienie płomieniowe, takich jak bazalt, skaleń w ryolicie, leucyt, zwykły piroksen, kwarc i tak dalej.
Kryształy lub krystaliczne wtrącenia w stałych wtrąceniach, w pełni skrystalizowane lub w postaci ziarnistej, igłopodobnej, łuszczącej się, drobnego proszku i mikrokrystalicznej, są często ułożone nieregularnie. Jednak niektóre mogą być ułożone równolegle, takie jak równoległe ułożenie płatków kalcytu w diopsydach. Wtrącenia krystaliczne często układają się równolegle, co oznacza, że są równoległe do określonej powierzchni kryształu i utrzymują kierunek krystalograficzny względem głównego kryształu. Na przykład wtrącenia krystaliczne w piroksenie kobaltowo-miedziowym mają kształt igieł lub cienkich płatków, każdy równoległy do krawędzi strefy krystalicznej i osi C, z jedną powierzchnią tej strefy równoległą do powierzchni (100) starożytnego piroksenu miedziowego, który wykazuje metaliczny połysk ze względu na obecność tych drobnych płatków na powierzchni (100).
Różne inkluzje stałe, czasami obecne w dużych ilościach w kryształach, mogą powodować zmianę koloru głównego kryształu. Na przykład zeolit jest często zabarwiony na czerwono przez liczne drobne płatki hematytu. Natomiast zwykły piroksen jest często zabarwiony na zielono lub czarno przez magnetyt, który czasami może znacząco wpływać na skład mineralny.
② Klasyfikacja sekwencji powstawania wtrąceń
Naturalne inkluzje kamieni szlachetnych można sklasyfikować w oparciu o relację wieku między głównym kryształem a kryształem dodatkowym w następujący sposób:
- Wtrącenia pierwotne. Tworzą się one przed wzrostem głównego kryształu i współistnieją z kryształami minerałów wcześniejszej generacji lub stopionymi pozostałościami, takimi jak aktynit i biotyt w szmaragdach, epidot w kwarcu, piryt w diamentach, spinel w rubinach. Podsumowując, pierwotne inkluzje są zawsze minerałami.
- Inkluzje syngenetyczne. Rosną jednocześnie z głównym kryształem i są w nim zawarte, należąc do tych samych geochemicznych składników skały macierzystej co główny kryształ. Takie jak akwamaryn w albitach, muskowicie, kwarcu, pyralspicie i turmalinie; takie jak andaluzyt, korund, granat i rutyl kwarcowy; perydot, granat i piroksen w diamentach; kalcyt i dolomit w rubinach, szmaragdach i spinelach.
Wtrącenia powstałe w wyniku przetopienia również należą do stanu syngenetycznego. Na przykład, przetopiony albit w ortoklazie powoduje orientację wtrąceń kamienia księżycowego lub przetopiony igiełkowy rutyl powoduje efekt "nitkowatości" (światło gwiazd) w klejnotach korundowych. Demelting to rozdzielenie początkowego jednorodnego stopionego ciała stałego (kryształu mieszanego) na dwie odrębne fazy krystaliczne. Demelting zwykle występuje, gdy roztwór stały jest chłodzony, a wtrącenia mineralne demeltingu są często ułożone w orientacji krystalicznej.
W oparciu o typy orientacji syngenetycznych wtrąceń mineralnych współistniejących z ich głównym kryształem, można je rozróżnić jako epitaksjalne lub współosiowe. Jeśli kryształ gościa ma inny skład chemiczny niż kryształ gospodarza, ale ma podobny związek strukturalny (jednowymiarowa lub dwuwymiarowa sieć), jeśli różnica między dwoma minerałami jest tylko strukturalna (o tym samym składzie chemicznym), wówczas geometryczna struktura kryształu dołączona do kryształu gospodarza jest określana jako współosiowa. Takim przypadkiem jest na przykład sześciokątny grafit w sześciennych diamentach.
- Wtrącenia epigenetyczne. Nie osadzają się w głównym krysztale, dopóki nie zostaną w pełni uformowane, co oznacza, że obce roztwory (zanieczyszczone obcymi substancjami) przenikają do pęknięć lub szczelin, a podczas suszenia wytrącają nierozpuszczone materiały, niektóre stają się amorficzne, a niektóre tworzą krystaliczne ściany wewnętrzne. Szczeliny te są często wypełnione obcymi materiałami, które są dość powszechne w kamieniach szlachetnych i nie zostały wyleczone. Limonit jest epigenetyczną inkluzją w wielu kamieniach szlachetnych. Wiele pozostałości środków iniekcyjnych pozostawionych w sztucznie przetworzonych pęknięciach kamieni szlachetnych również należy do inkluzji epigenetycznych.
Podczas procesu krystalizacji wcześniej wytrącone minerały często stają się ponownie niestabilne, zdeformowane lub całkowicie rozpuszczone w nowym środowisku. Przyczyny tej niestabilności są bardzo zróżnicowane, co skutkuje pojawieniem się fazowego rozwoju minerałów pod wpływem interakcji. Złożony proces formowania się kamieni szlachetnych i ich inkluzji często ma swoje oczywiste oznaki. Na przykład ziarnisty wygląd czerwono-brązowego granatu ze Sri Lanki jest spowodowany licznymi drobnymi kryształami apatytu w strukturze paisley; Kolumbijskie szmaragdy z Muzo mają żółtawo-brązowe kolumny wapniowo-cerytowe. Podwójne kryształy płatków kalcytu lub dolomitu i małe "siatki igłowe" paisley rutylu w rubinach Myanmar; Czerwony kryształ pirochloru uranu w szafirze z regionu Khmer Balling; Może być używany jako charakterystyka pochodzenia kamienia szlachetnego.
Inkluzje w kamieniach szlachetnych często mają urzekające kształty i tworzą specjalne efekty w wyglądzie kamieni szlachetnych, przyciągając zainteresowanie kupujących i kolekcjonerów oraz posiadając znaczną wartość dla badań naukowych.
(2) Wtrącenia w syntetycznych kamieniach szlachetnych
Każdy wynalazek i innowacja syntetycznych replik musi stawić czoła wyzwaniom i znaleźć nowe metody identyfikacji. Nawet syntetyczne kamienie szlachetne mają różne przykłady i czynniki decydujące o odróżnieniu "naturalnych" od "sztucznych" kamieni szlachetnych. Nawet jeśli syntetyczne kamienie szlachetne w znacznym stopniu symulują proces powstawania naturalnych kamieni szlachetnych, do ich identyfikacji nadal można wykorzystać specyficzne różnice. Jedną z najważniejszych i zazwyczaj niezawodnych metod jest mikroskopowe badanie inkluzji.
① Wtrącenia w syntetycznych kamieniach szlachetnych
- Szkło: Oprócz zanieczyszczeń o nieregularnych kształtach istnieje niezliczona ilość pęcherzyków o różnych rozmiarach. Spójność wielkości pęcherzyków i płaskość struktury, wraz z wyraźnymi wirującymi konturami, którym towarzyszą duże pęcherzyki, są niewątpliwie wiarygodnymi wskaźnikami szkła.
- Tworzywo sztuczne: Płynna tekstura i szary kolor interferencyjny, włókniste drobne i nieprzezroczyste białe cząstki przypominające "obiekty podobne do odcisków palców".
- Wzór "odcisku palca" w tytanianu strontu metodą topienia płomieniowego i kolorowy wzór odkształcenia wytwarzany przez odkształcenie; "pęknięcia pióropusza" i rozmieszczenie kulek lub liniowych cząstek niestopionych pozostałości w algarnecie itru; zrekonstruowany turkus ma typową ziarnistą strukturę "proszku euryale" lub "zboża"; syntetyczny cyrkon sześcienny ma pęcherzyki, topniki i tak dalej.
② Zmontowany kamień
Często występują niezliczone jasne kropki i obiekty przypominające igły, pęcherzyki i sieć pęknięć spowodowanych kurczeniem się dużych pęcherzyków na powierzchni styku.
③ Wtrącenia w syntetycznych kamieniach szlachetnych
"Pęknięcia pióropusza", "łańcuchowe" kropelki pozostałości topnika, rurki, "okruchy chleba", zakrzywione linie wzrostu, liczne pęcherzyki, "serpentynowe wzory", struktury "plastra miodu" lub "kurnika" (syntetyczne opale), silliberyl w syntetycznych szmaragdach, wafle nasienne. Syntetyczne szafiry wyhodowane metodą pływającej strefy przez japońską fabrykę przyciągają uwagę niejednorodnością rozmytego paisley, który przypomina ludziom mglistą wewnętrzną scenę szafirów kaszmirskich.
- Wysokotemperaturowa, wysokociśnieniowa metoda syntezy kamieni szlachetnych: jadeit nie ma "jakości jadeitu" i wydaje się czerwony pod filtrem koloru.
- Kamienie szlachetne wyhodowane metodą hydrotermalną: wtrącenia gaz-ciecz, wtrącenia ciało stałe-ciecz, kryształy nasienne i zanieczyszczenia na ściankach naczynia.
- Metoda syntezy płomieniowej do syntezy kamieni szlachetnych: brak wtrąceń dwufazowych gaz-ciecz, mogą występować pęcherzyki szklane, nieroztopiony proszek, gęste pierścienie wzrostu w kształcie łuku lub pasma kolorów, linie gwiazd są wyraźne i nie rozszerzają się ani nie rozjaśniają na przecięciach; tabela fasetowanych kamieni szlachetnych jest równoległa do osi C, wykazując pleochroizm, z kolorami pogłębiającymi się od wewnątrz na zewnątrz; syntetyczny spinel wykazuje anomalie optyczne.
- Metoda topienia do produkcji kamieni szlachetnych: Istnieją materiały tyglowe, takie jak Mo, W, Pt, Ir itp., z okazjonalnymi wtrąceniami gazowymi i niekompletnie stopionym surowcem w postaci proszku, wokół kryształu nasiennego pojawiają się podobne do chmur agregaty pęcherzyków i wtrącenia pasmowe. W metodzie ciągnięcia można zaobserwować wydłużone wtrącenia gazowe. W metodzie ciągnięcia obrotowego można zaobserwować bardzo drobne, zakrzywione, łukowate wzory wzrostu, z okazjonalnymi subtelnymi, podobnymi do dymu, białawymi substancjami podobnymi do chmur.
- Metoda topienia strefowego i metoda strefy pływającej do syntezy kamieni szlachetnych: Wewnętrzny wzrost i strefowanie kolorów wydają się chaotyczne i zakrzywione, z pęcherzykami w krysztale.
- Metoda kierowanej formy do syntezy kamieni szlachetnych: Wtrącenia gazowe, które powodują powstawanie porów i defekty kryształów nasiennych, przedostają się również do kryształów, w których rosną.
④ Ulepszanie kamieni szlachetnych
Wtrącenia w ulepszonych kamieniach szlachetnych, oprócz istniejących wtrąceń przed ulepszeniem, są w większości generowane podczas procesu ulepszania. Szczegółowe informacje można znaleźć w tabeli 6-1 na stronie internetowej: https://sobling.jewelry/improving-gemstones-the-art-and-science-of-enhancing-jewels/
2. Złamanie
Procesy sztucznej modyfikacji mogą powodować gojenie się lub zanikanie oryginalnych pęknięć kamieni szlachetnych, a także poszerzanie lub powiększanie oryginalnych pęknięć. Wyleczone pęknięcia często mają ślady gojenia (głównie szkliste), podczas gdy nowo dodane pęknięcia to głównie wzory pęknięć, wzory erozji lub wgłębienia erozyjne. Te nowo dodane pęknięcia sieciowe są wklęsłe i często wypełnione materiałami wypełniającymi.
3. Zjawisko koloru
Kamienie szlachetne, które zostały poddane aktywacji energetycznej i przetwarzaniu reakcji chemicznych, często doświadczają erozji stałych wtrąceń rodzimego koloru i wnikania obcych jonów, powodując, że atomy koloru (jony) ulegają wewnętrznej i zewnętrznej dyfuzji, tworząc kolorowe pasma, kolorowe aureole, kolorowe plamy i inne różne cechy koloru, nierównomiernie rozmieszczone w kamieniu szlachetnym lub rozmieszczone na powierzchni, warstwie powierzchniowej lub rozproszone w kamieniu szlachetnym lub rozmieszczone w pęknięciach kamienia szlachetnego, zwłaszcza gdy barwnik jest całkowicie rozprowadzony w pęknięciach i wgłębieniach sztucznych kamieni szlachetnych.
